اثربخشی روش تدریس پژوهش محور بر روحیه همکاری و بهبود روابط همسالان دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش تدریس پژوهش محور بر روحیه همکاری و بهبود روابط همسالان دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی انجام شد. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با جامعه آماری کلیه ی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر تبادکان (۷۸۰ نفر) در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ صورت گرفت. لذا در این پژوهش، جهت ارزیابی موضوع پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس با حجم نمونه ۰۳ نفر (۵۱ نفر گروه آزمایش و ۵۱ نفر گروه کنترل) استفاده شد. برای جمع آوری داده ها نیز از پرسشنامه های روابط بین همسالان (۷۹۹۱) و روحیه همکاری گنجی (۱۳۹۱) بهره گرفته شد. در انتها داده ها به کمک نرم افزار Spss۲۵ و آزمون های تحلیل کوواریانس و شیب همگنی رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین روحیه همکاری بعد از مداخله در دانش آموزان گروه آزمایش ۶۴/۶۷ و در دانش آموزان گروه کنترل ۳۳/۴۶ و میانگین روابط بین همسالان بعد از مداخله در دانش آموزان گروه آزمایش ۰۶/۳۳ و در دانشآموزان گروه کنترل ۰۲/۴۲ به دست آمد که نتایج حاکی از آن است که میانگین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش داشته است که نشان دهنده بهبود روابط بین همسالان میباشد. نتایج نیز بیان کردند که روش تدریس پژوهش محور باعث افزایش روحیه همکاری شده و همچنین بر اساس میانگین های به دست آمده این روش تدریس تاثیر اساسی بر بهبود روابط بین همسالان دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی داشته است.

Keywords:

روش تدریس پژوهش محور , روابط بین همسالان , روحیه همکاری.