استرس مادر و خواب کودکان بستری در بیمارستان: اثرات استفاده از مداخله تماس تصویری برای بهبود مراقبت خانواده محور

مقدمه: استرس و اضطراب در والدین و فرد مراقبت کننده از کودک می تواند باعث شود مادر نتواند با محیط بیمارستان سازگار شده و از کودکش حمایت کند. در واقع هرگونه آشفتگی در رفتار والدین از جمله مادر می تواند بر روی خواب فرزندشان تاثیر منفی داشته باشد. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر استفاده از مداخله تماس تصویری بر بهبود مراقبت خانواده محور و تاثیر آن بر استرس مادر و به دنبال آن خواب کودک انجام گرفت. روش: در این کارآزمایی بالینی ۴۰ پدر و مادر دارای کودک بستری انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. برای پدران گروه آزمون، یک برنامه آموزشی حمایتی، شامل آموزش نقش های والدی و روش حمایت کودک و مادر در دوره بیماری به پدران و همچنین قسمتی از برنامه شامل نقش مشاوره ای و حمایتی پرستار بود که به روش مجازی انجام می شد. بعد از اجرای آموزش به روش مجازی و تصویری، به صورت برخط پدر با کودک و مادر او به عنوان مراقبت کننده اصلی ارتباط تصویری برقرار می نمود. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه استرس مادر و خواب کودک بود که توسط مادر قبل و ۷ روز بعد از مداخله تکمیل شد. نتایج : میانگین تغییرات نمره استرس مادران و خواب کودکان بین دو گروه آزمون و کنترل با استفاده از آزمون تی مستقل از لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان داد (P<۰.۰۵). همچنین بین نمره استرس مادران و خواب کودکان ارتباط معنی داری مشاهده شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: برنامه ریزی و حفظ یکپارچگی خانواده در دوران پاندمی کوید ۱۹ و آموزش و حمایت از پدران از جمله نقش حمایتی همسران با کاهش استرس مادران می تواند بر خواب کودکان بستری مبتلا به پنومونی نیز موثر باشد.

Keywords:

Fathers , Children , Mothers , Stress , sleep , پدران , مادران , کودکان , استرس , خواب