بررسی اهمیت جایگاه محیط زیست و اصل انصاف در تعیین حدود مرزهای زمینی (با تاکید بر رویه ی قضایی دیوان بین المللی دادگستری)
Publish place: Environmental Science and Technology، Vol: 24، Issue: 2
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 182
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESTJ-24-2_001
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
Abstract:
محدودهها و خطوط مرزی بینالمللی، قلمروهای تحت حاکمیت دولتها را معین میکنند. این محدودهها که حدود حاکمیت کشورها را معین میکنند وسعتی متفاوت دارند و کشورها با حساسیت زیاد به آن مینگرند و خواهان تعیین حدود دقیق آنها هستند. دیوان بین المللی دادگستری به عنوان رکن قضایی سازمان ملل متحد، نقشی بی بدیل در تعیین حدود مرزهای زمینی میان کشورها دارد. دیوان این کار را با ابزارهای در دست، یعنی با احترام به ثبات معاهدات مرزی و ارضی، اصل تصرف حقوقی و سلطه موثر انجام می دهد و در این مسیر، ابزارهای کمکی او اصولی چون استاپل، رضایت، عملکردبعدی کشورهاوانصاف و ... هستند. باید گفت؛ اگر در گذشته، عامل زور و قدرت باعث تعیین حدود مرزها میشد، امروزه، توافق، عامل تعیین کنندهی حدود مرزها است. اصولی هم چون انصاف و... همگی، منعکس کنندهی عامل توافق برای تعیین حدود مرزهای زمینی هستند. در این میان در برخی موارد، برخی توجیهات، توسط طرف های دعاوی ارضی و مرزی در مقابل دیوان بینالمللی دادگستری مطرح شدهاند، اما دیوان این توجیهات را مستند رای خود قرار نداده و گرچه در برخی موارد، همچون محیط زیست، توجه خود را به این مستندات معطوف داشته، ولی هرگز آنها را به عنوان عاملی جهت تعیین حدود مرزهای زمینی در نظر نگرفته است و مساله محیط زیست از جمله توجیهات غیر قابل قبول تحصیل مالکیت سرزمین از سوی دیوان بینالمللی دادگستری است. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی سعی در بررسی اهمیت جایگاه محیط زیست و اصل انصاف در تعیین حدود مرزهای زمینی (با تاکید بر رویهی قضایی دیوان بینالمللی دادگستری) شده است. سئوال اساسی این است که محیط زیست و اصل انصاف چه جایگاهی در تعیین حدود مرزهای زمینی دارند. در نهایت نتیجه حاصله حاکی از این است که بر اساس رویه قضایی دیوان بین المللی دادگستری اصل انصاف نقش نهایی و مکمل دراین زمینه دارد.
Keywords:
Authors
میر حسن ریاضی
دکترای، رشته حقوق محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاداسلامی،تهران،ایران.
علی فقیه حبیبی
دانشیارگروه حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران جنوب)، تهران، ایران. (مسوول مکاتبات)
علی مشهدی
دکترای حقوق بین الملل، دانشیار وعضو هیات علمی، حقوق دانشگاه قم، ایران.
منصور پورنوری
دکترای حقوق بین الملل، استادیار وعضو هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی(واحد تهران مرکز)، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :