بررسی رابطه میان هوش هیجانی با مدیریت بحران پاندمی کرونا در دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه میان هوش هیجانی با مدیریت بحران پاندمی کرونا در دانشگاه علوم پزشکی مازندران است و پنج هدف جزئی آن نیز به بررسی رابطه مولفه های هوش هیجانی (مولفه درون فردی، بین فردی، سازگاری، مدیریت استرس و خلق و خوی عمومی) با مدیریت بحران پاندمی کرونا می پردازد. مواد و روش ها: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی به شمار می رود؛ جامعه آماری پژوهش را مدیران دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران (در سطح ستاد و واحدهای تابعه) تشکیل می دهند (۱۰۵ نفر) که بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۸۲ نفربه صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از طریق دو پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی بار- آن و پرسشنامه محقق ساخته مدیریت بحران (بر اساس طیف پنج گزینه ای لیکرت) با ضرایب پایایی ۹۶/۰ و ۹۰/۰ انجام گردید. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان فن و پایایی پرسشنامه ها از روش آلفای کرونباخ تحصیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی استیودنت، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری ۵ درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که از بین ابعاد هوش هیجانی، میانگین مهارت میان فردی از بقیه ابعاد بیشتر بود. همچنین بین سه بعد مهارت میان فردی، سازگاری و خلق عمومی با مدیریت بحران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. علاوه بر این یک رابطه معنادار مثبت بین نمره کلی هوش هیجانی و مدیریت بحران وجود دارد. استنتاج: وظیفه خطیر دانشگاه علوم پزشکی مازندران حفظ و ارتقاء سطح سلامت جامعه می باشد و ضرورت پرداختن به موضوع فوق نیز به اهمیت نقش مدیریت بحران در راستای تحقق اهداف نظام سلامت برمی گردد. از طرف دیگر هوش هیجانی و قابلیت های آن از جمله مقوله هایی است که در مباحث مدیریتی مورد توجه قرار گرفنه و مدیریت بحران نیز یک بخش اساسی از مدیریت استراتژیک است که برای تضمین ثبات، موفقیت و دستیابی به اهداف سازمان ضروری است.

Keywords:

Emotional intelligence , Crisis management , Pandemic , Corona , medical sciences , Mazandaran , هوش هیجانی , مدیریت بحران , پاندمی , کرونا , علوم پزشکی , مازندران