مقایسه میزان رضایت دانشجویان داروسازی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز از روش های مختلف آموزشی سخنرانی، الکترونیک و ترکیبی در آموزش درمان های دارویی بدون نسخه

رضایت دانشجویان از شیوه های تدریس، تاثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی آن ها دارد. بنابراین یافتن راهکارهای موفق در جهت افزایش رضایت دانشجویان از روش­های تدریس، جزء اولویت های آموزشی به شمار می رود. در این پژوهش، به مقایسه و بررسی میزان رضایت دانشجویان داروسازی از روش های مختلف آموزشی سخنرانی، الکترونیک و ترکیبی در آموزش درمان­های دارویی بدون نسخه پرداخته شد. جامعه مورد مطالعه شامل ۵۲ نفر از دانشجویان داروسازی ورودی ۸۹ جندی­شاپور اهواز که واحد کارآموزی را داشتند، بود. مباحث مربوط به درمان های دارویی بدون نسخه با سه روش مختلف آموزشی (الکترونیک، سخنرانی و ترکیبی) به دانشجویان آموزش داده شد. درابتدای جلسات پیش­آزمون و در انتها پس­آزمون گرفته شد. در نهایت میزان رضایت دانشجویان از روش­های تدریس، با پرسشنامه های محقق­ساخته ای که در اختیار آن ها قرار داده شد، سنجیده شد. روایی و پایایی پرسشنامه محقق ساخته ۰.۷۸ به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیش از ۶۱% دانشجویان در کل رضایت بیش تری از آموزش الکترونیک نسبت به روش آموزش سنتی داشته اند. همچنین بیش از ۶۱% دانشجویان نظر داشته­اند که اگر مباحثی هم به روش الکترونیک و هم به روش معمول سنتی ارائه شوند، روش الکترونیک را انتخاب خواهند کرد. بیش از ۵۹% دانشجویان در کل آموزش به روش الکترونیک را مفید و مناسب ارزیابی کرده اند. با توجه به نتایج به دست آمده، آموزش به روش الکترونیک می­تواند به عنوان یک روش آموزشی جدید و مناسب، در کنار سایر روش های آموزشی در برنامه آموزشی گنجانده شود.