تاثیر استفاده از فوق روان کننده های مختلف در بتن های حاوی سنگدانه بازیافتی در پیشبرد اهداف توسعه پایدار

با توجه به کاهش منابع طبیعی و افزایش روزافزون میزان تخریب ساختمان های بتنی به علت دوام پایین، استفاده مجدد موثر از زباله های تخریب به منظور حفظ منابع طبیعی تجدیدناپذیر ضروری می باشد. از آنجاییکه استفاده از سنگدانه های بازیافتی به علت کیفیت پایین، سبب تضعیف خواص مهندسی بتن می گردد؛ با استفاده از مواد افزودنی می توان این اثر را کاهش داد. در این تحقیق؛ اثرات چهار نوع فوق روانکننده مختلف بر خواص مکانیکی و دوام بتن معمولی و خودتراکم حین استفاده از سنگدانه بازیافتی که با هدف نیل با اهداف توسعه پایدار جایگزین سنگدانه های درشت مخلوط بتن می گردند؛ بررسی شد. بدین منظور جهت بهبود کارایی نمونه های با درصد های مختلف سنگدانه بازیافتی از فوق روان کننده های بر پایه پلی کربوکسیلات و نفتالین سولفونات استفاده شد. جهت بررسی خواص مکانیکی و دوام؛ آزمون های مقاومت فشاری، جذب حجمی آب، نفوذ تسریع شده یون کلرید، مقاومت الکتریکی و مقاومت در برابر چرخه یخبندان بر روی نمونه های بتنی انجام گردید. نتایج نشان دادند نمونه های دارای سنگدانه بازیافتی باعث کاهش کارایی، خواص مکانیکی و دوام بتن می گردند. اما استفاده از فوق روان کننده ها می تواند این اثرات سو را کاهش می دهد. فوق روان کننده نوع SRJ۵۷۲ بر پایه پلی کربوکسیلات اتر در درصد مشخص نسبت به دیگر فوق روان کننده ها تاثیر بیشتری در بهبود خواص بتن حاوی سنگدانه بازیافتی داشته است.

Keywords:

سنگدانه بازیافتی , فوق روان کننده , پلی کربوکسیلات , خواص مکانیکی , خواص دوام