ارزیابی اثربخشی اجرای طرح احیا و تعادل بخشی (محدوده مطالعاتی میمه، اصفهان)

بیش از نیمی از دشت های کشور از نظر منابع آب زیرزمینی در وضعیت ممنوعه و بحرانی هستند. براین اساس در سال ۱۳۹۳ طرح ملی احیا و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی کشور تصویب شد و در تمامی کشور در حال اجرا است. هدف این پژوهش، ارزیابی کمی اثرات اقدامات طرح احیا و تعادل بخشی در آبخوان میمه واقع در شمال غرب حوضه آبریز گاوخونی است. بدین منظور، پس از بررسی های اولیه محدوده مطالعاتی از نظر ویژگی های زمین شناسی، اقلیمی و هیدروژئولوژیکی، داده های کمی آبخوان در بازه سال های ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۰ از شرکت آب منطقه ای استان اصفهان دریافت شد. پس از بررسی تغییرات کمی آب زیرزمینی در محدوده مطالعاتی، اقدامات تعادل بخشی انجام شده شامل؛ تولید و تدقیق داده ها، نظارت و کنترل بهره برداری و ذخیره سازی مستقیم آب در آبخوان، تاثیر این اقدامات بر هیدروگراف معرف آبخوان ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که شیب منحنی تراز سطح ایستابی در سال های پس از تعادل بخشی بهبود نسبی داشته است. مطالعه و بررسی تمام عوامل تاثیرگذار بر کیفیت و کمیت منابع آب محدوده مطالعاتی نشان می دهد که عوامل طبیعی بیشترین تاثیر را بر این بهبود داشته اند. حجم صرفه جویی شده آب زیرزمینی ناشی از اقدامات تعادل بخشی از نظر زمان، مکان و کمیت تاثیر ناچیزی بر تعادل و احیای آبخوان میمه نشان می دهد.

Keywords:

احیای آبخوان , منابع آب زیرزمینی , آبخوان میمه.