تدوین سناریوهای اندرکنش جغرافیایی در زیرساختهای حیاتی حین مخاطرات شهری در اهواز

در سال های اخیر، سیستم های زیرساختی، به دلیل افزایش بلایای طبیعی یا انسان ساز و به دلیل وابستگی های داخلی و خارجی بین اجزای سیستم، غالبا دچار اختلال شده اند. وابستگی های متقابل زیرساختی ممکن است آسیب پذیری بیشتری ایجاد کند و باعث خرابی های آبشاری شود. هدف کلی پژوهش حاضر تدوین سناریوهای اندرکنش جغرافیایی زیرساخت های حیاتی حین مخاطرات شهری در اهواز بود. این پژوهش به لحاظ هدف توسعهای کاربردی و از نظر روششناسی توصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات و بررسیهای میدانی اسنادی است. شاخصهای پژوهش بر اساس تلفیق نتایج آرای خبرگان و سوابق موجود استخراج و ارتباط سنجی شد. برای سناریونگاری بعد از شناسایی متغیرها، ابتدا عوامل کلیدی موثر بر موضوع مشخص و سپس برای هر یک از متغیرها وضعیت های مختلفی تعریف شد. شناسایی نیروهای پیشران و موثر در اندرکنش زیرساختهای شهر اهواز با استفاده از مدل هایی نظیر «تحلیل اثرهای متقاطع» و نرم افزار «میک مک» انجام شد. جهت شناسایی و تحلیل و گزینش سناریوهای منتخب از تحلیل بالانس اثرهای متقابل در نرمافزار سناریوویزارد استفاده شد. بررسی صفحه سناریو در نرمافزار سناریوویزارد نیز نشان میدهد از مجموع ۸۰ وضعیت موجود پیشرانهای اندرکنش مکانی زیرساختهای حیاتی تعداد ۲۶ حالت (۵/۳۲ درصد) وضعیت مطلوب، تعداد ۲۹ حالت (۲۵/۳۶ درصد) وضعیت ایستا، تعداد ۲۵ حالت (۲۵/۳۱ درصد) وضعیت بحرانی دارند.

Keywords:

اندرکنش , زیرساخت های حیاتی شهر , سناریوهای اندرکنش جغرافیایی , کلان شهر اهواز