بررسی تاب آوری شهرهای رودکناری در حین سیلاب (مطالعه موردی: سیلاب اسفند ماه سال ۱۳۹۷ در شهر ساری)

مفهوم تاب آوری برای اولین بار توسط هولینگ در سال ۱۹۷۳ در زمینه اکولوژیکی مطرح شد که به معنای توانایی سیستم برایجذب تغییرات می باشد درحالی که هنوز مقاومت قبلی وجود دارد تا در همان وضعیت قبلی باقی بماند.این تعریف در زمینه هایمختلف ازجمله اقتصادی، اجتماعی، روانشناسی، علوم پایه، اکولوژی، اکولوژی اجتماعی و... وجود داشته ولی درهرصورت جنبهمشترک تمامی این تعاریف را می توان اشاره به ایستادگی در برابر فشارها و شوک های وارده و توانایی ارائه عکس العمل مناسبدر برابر آن ها دانست در دهه ۹۰ میلادی این مفهوم وارد مباحث و نظری های شهرسازی و برنامه ریزی شهری گردید که باتعریف آگودلو و ورو توانایی و ایستادگی شهر و یا سیستم شهری در برابر استرس ها و شوک های وارده می باشد. تاب آوری درمواجهه با آسیب پذیری، غالبا نگاهی مثبت گرایانه و امروزه مدیران شهری در پی آنند با تقویت سطح تاب آوری در رویارویی باانواع بلایای طبیعی، ایمنی و سطح کیفیت زندگی را ارتقا بخشند. در این مقاله به بررسی تاب آوری شهرهای رودکناری در برابرسیلاب (نمونه مطالعه: شهر ساری) پرداخته و راهکارهای پیشگیرانه و ضعف های موجود در سیلاب اسفند ۹۷ در ساری بررسیقرارگرفته است.. تکنیک کار بر اساس روش مطالعه کتابخانه ای و میدانی بوده که با بررسی دبی سیلاب، اقدامات زیر ازجملهاحداث دیواره های حفاظتی حاشیه رودخانه، لایروبی بستر، احداث سیل بند و عدم ساخت وساز سازه های صلب در بستر وحاشیه رودخانه و...، ازجمله راهکارهای انجام شده در این مقوله می باشد.

Keywords:

تاب آوری , شهرهای رود کناری , سیلاب