بررسی اثر تجویز ابستاتین بر بهبود حافظه فضایی و مرگ سلولی ناحیه هیپوکامپ بر اثر ایسکمی جریان مجدد مغزی

مقدمه: ابستاتین یک پپتید تازه کشف شده با فعالیت های آنتی اکسیدانی در مدل های حیوانی مختلف است. مطالعات اخیر نشان داده است که ابستاتین از آپوپتوزپس از آسیب ایسکمی قلبی/ رپرفیوژن جلوگیری می کند. ایسکمی مغز/ رپرفیوژن باعث آسیب غیرقابل برگشت بهویژه در ناحیه هیپوکامپ میشود. هدف اصلی در این مطالعه ارزیابی تاثیر نوروپروتکتیو ابستاتین بر درمان اختلالات شناختی و مرگ سلولی ناشی از ایسکمی در موشهای صحرایی بود.مواد و روشها: روی ۲۸ موش صحرایی نر نژاد ویستار، ایسکمی ناشی از انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت ۲۰ دقیقه ایجاد گردید و ابستاتین ۱ و ۵ میکروگرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی در شروع دوره رپرفیوژن و ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از تجویز دوباره تزریق شد. آزمون حافظه فضایی توسط ماز آب موریس مورد بررسی قرار گرفت و سپس به جهت ارزیابی میزان مرگ سلولی نکروزیس از تکنیک رنگآمیزی کریزل ویوله (نیسل) استفاده شد. نتایج: داده های رفتاری نشان داد که در گروه های تیمار شده با ابستاتین میزان یادگیری نسبتبه گروه ایسکمی مغزی افزایش یافته و در آزمون پروبدرصد حضور حیوانات در ربع دایره هدف در گروه های تیمار شده با ابستاتین به طور معناداری از گروه ایسکمی مغزی بیشتر بود که نشان دهنده بهبودعملکرد حافظه می باشد (۰۵ / ۰ > P). به علاوه در گروه ایسکمی مغزی افزایش مرگ سلولی نکروز در ناحیه CA۱ هیپوکامپ مشاهده گردید که تیمار باابستاتین کاهش معناداری در میزان سلول های نکروتیک نشان داد (۰۱ / ۰ > P).نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که درمان با ابستاتین به طور قابل توجهی آسیب ناحیه هیپوکامپ و اختلالات حافظه و یادگیری فضایی ناشی از ایسکمیرا بهبود می بخشد. به نظر می رسد که این اثرات حفاظتی ابستاتین از مکانیسم های بسیاری مانند مهار مرگ سلولی نکروزیس و آپوپتوزیس به واسطهسرکوب رادیکال های آزاد ناشی می شود.

Keywords:

ابستاتین , آپوپتوزیس , آستروسیت , هیپوکامپ , ایسکمی مغزی , اختلالات حافظه و یادگیری , مرگ سلولی