بررسی فقدان استقرار نظام جامع برنامه ریزی و کنترل پروژه بعنوان معضلی در سازمان های پروژه محور (به همراه مطالعه موردی در سه استان کشور)

سال های متمادی است که از پیدایش سیستم های نوین و منظم برنامه ریزی و کنترل پروژه می گذرد و کار توسعه این روش ها و سیستم ها وتکمیل بسته های نرم افزاری (software packages) برنامه ریزی و کنترل پروژه، همچنان ادامه دارد. در جریان تدوین و تکمیل این سیستم،روش های گوناگونی برای برنامه ریزی و نمایش فعالیت ها ابداع شده است. روش نمودار میله ای (bar chart) و روش های تحلیلشبکه (Network Analysis methods) که در گفتگوهای روزمره از آنها با عنوان روش سی.پی.ام (CPM) یا روش مسیر بحرانی یادمی شود، از مهم ترین این روش ها است. امروزه اهمیت و لزوم استفاده از نظام جامع برنامه ریزی وکنترل پروژه، در بسیاری از سازمان ها کاملاآشکار شده است. مدیریت ثمربخش و کارآمد پروژه های غیر کوچک، بدون بهره گیری از کامپیوتر و بسته های نرم افزاری برنامه ریزی و کنترلپروژه، کاری تقریبا غیر ممکن است. به دنبال ضرورت این موضوع، این تحقیق همواره در صدد این است که اهمیت و لزوم استقرار نظام جامعبرنامه ریزی و کنترل پروژه در سازمان های پروژه محور را شرح دهد و به دنبال آن با بررسی نمونه های مطالعه موردی در سه استان مهم کشور،فقدان و عدم استفاده کارا از سیستم برنامه ریزی و کنترل پروژه را به منصه ظهور رساند و به محققین آینده توصیه نماید که در پی بهبود این نظامدر جهت مدیریت بهتر پروژه ها گام بردارد تا بتواند این نواقص را پوشش دهند.نتایج بخش اول پژوهش نشان می دهد که متاسفانه در بین اکثر پروژه های مهم و مورد مطالعه، نمونه ای که در آن از نظام جامع برنامه ریزی وکنترل پروژه درست و بهینه استفاده شده باشد وجود ندارد. دلایل عدم استقبال مجموعه عوامل ذیربط در پروژه ها به شرح ذیل می باشد:۱- عدم تاکید و اجبار سازمان های متولی پروژه های عمرانی و غیرعمرانی (سازمان برنامه و بودجه کشور، سازمان نظام مهندسی، شهرداریها، نظام فنی و اجرایی کشور، ادارات و وزارتخانه های ذیربط) کشور به دستگاه های اجرایی جهت استفاده از نظام جامع برنامه ریزی و کنترلپروژه درست و بهینه.۲- فقدان دانش وکمبود شدید نیروی متخصص مربوطه در پروژه های کشور.