مدیریت شهری و لزوم مشارکت شهروندان در شهرداری تهران
Publish place: International Conference on Quantitative Models and Techniques in Management (QMTM2020)
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 84
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
QMTM02_487
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1401
Abstract:
خلاصه قرن بیستم با توجه به افزایش جمعیت شهری، تغییر شیوه زندگی، فاصله بین ذینعفان مدیران و برنامه ریزان شهری، توسعه پایدار را به عنوان یکی از مهمترین پارادایم های مدیریت شهری در سطوح مختلف مطرح کرده است. از ابعاد اصلی توسعه پایدارشهری مدیریت یکپارچه شهری، حکمروایی خوب شهری و مشارکت است. یکی از عوامل دستیابی به رشد اجتماعی، حضور در عرصه های اجتماعی و مشارکت شهروندان در مدیریت شهری است. مشارکت اجتماعی زمینه های شکوفایی توانمندی های فرد و بهبود عملکرد مدیران شهری را به دنبال دارد. امروزه برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری جذب حداکثری مشارکت مردم را یکی از راهبردهای مدیریت بهینه شهری می دانند. علیرغم تمام تلاش های انجام شده در ایران، تا به حال فرآیند مشارکت به عنوان یک فرهنگ عمومی در اندیشه و عمل شهروندان، از جایگاه مناسبی برخوردار نیست یا کمرنگ است. مشارکت به عنوان یک کنش اجتماعی ریشه در باورها، نگرش ها و ارزش های اجتماعی افراد جامعه دارد و برای تحقق مشارکت افراد بایستی اعتماد، رضایت و آگاهی آنها را در فضای مناسب و مطمئن جلب کرد وگرنه مشارکت در شکل مفهومی و جامعه شناختی آن پدید نخواهد آمد.
Keywords:
Authors
علی اکبر نکونام
پژوهشگر و نویسنده شهرداری تهران و کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج – ایران