بررسی کارکرد منظومه تخیلات ژیلبر دوران در دریافت هنرپیشه تئاتر از متن

این مقاله تلاش دارد با مرور نظریات استانیسلاوسکی پیرامون نقش تخیل فعال و اهمیت کار درونی و بیرونی هنرپیشه بر روی متندر شیوه متد اکتینگ، کارکرد تئوری ژیلبر دوران درباره منظومه صور خیالی را در این امر بررسی کند. استانیسلاوسکی هنرپیشه بدونتخیل را فاقد هنر و تئاتر بدون تخیل را بدون روح می داند؛ از این رو او در به کارگیری تخیل فعال چه در نحوه اجرا و چه در حین مطالعه ودریافت نقش از متن بسیار تاکید میکند. ژیلبر دوران با ارائه منظومه تخیلات، تصاویر خیالی را با توجه به تفسیر مثبت و منفی که از آنهاداشت در دو منظومه روزانه و شبانه طبقه بندی کرد و از این طریق این امکان برای مخاطب متن ادبی ایجاد می شود که با لایه های عمیقمعنایی متن رو به رو شود. در این پژوهش ابتدا تعریف تخیل فعال و نقش آن در هنر تئاتر از نگاه استانیسلاوسکی را مرور می کنیم، سپسمنظومه تخیلات دوران تبیین خواهد شد و در نهایت با رویکردی کیفی و انسان شناسی برآمده از روش دوران، به تحلیل و تفسیر رابطه بینهنرپیشه، متن و تخیل خواهیم پرداخت. هدف ما ارائه شیوه ای است که به هنرپیشه در دریافت و تحلیل گزاره های تخیلی از متن کمککند؛ چرا که تفسیر متن این امکان را به هنرپیشه، منتقد و حتی مخاطب میدهد که در پس صورت ظاهری تصاویر، به دریافت معناییباطنی و متفاوت دست یابند. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات آن اسنادی (کتابخانه ای) است.

Keywords:

استانیسلاوسکی , ژیلبر دوران , هنرپیشه , تخیل فعال , منظومه تصاویر خیالی