نظریه های معاصر در تئاتر جهان در حوزه نشانه شناسی و پدیدارشناختی

این پژوهش به تبیین نظریه های معاصر در تئاتر جهان در حوزه نشانه شناسی و پدیدارشناسی در هنر و تئاتر می پردازد. در هیچدورهای تئاتر به طوری که در قرن ۲۰ و ۲۱ تحت تاثیر نظریات و تکنیک های مختلف قرارگرفته، نبوده است، به همین دلیل در بحثتئاتر طیف زیادی از نظریه ها به وجود آمدند که از درهم آمیختن با فلسفه و افکار و ایدئولوژی های مختلف طرح شده اند. در واقعتئاتر حوزه ای است که نظریه تاثیر بسیار قدرتمندی برآن داشته است. نظریه هایی که معرفی خواهند شد همه در طی صد و پنجاهسال گذشته مطرح شده اند و دلیل انتخاب آنها این واقعیت بوده است که هنوز به طور گسترده ای به کار برده می شوند. همانطور کهمی دانیم بخش نخست قرن بیستم شاهد شکل گیری نشانه شناسی، روانکاوی و پدیدار شناسی بود.در این مقاله با معرفی و تحلیلنشانه شناسی و پدیدارشناسی و سپس بررسی نظریه های گفته شده توسط بنیانگذار نشانه شناسی فردینان دوسوسور و فیلسوفبزرگ چارلز سندرز پیرس و پدیدارشناس تئاتر برت.ا. استیتز و دیگر اندیشمندان بزرگ این عرصه در تئاتر مدرن میکوشیم کهبیشتر به لحاظ نظری بدانیم نشانه شناسی و پدیدارشناسی به شرح چه مسائل بنیادی در انسان می پردازند؟ و شرح دهیم که چطوردر تئاتر با استفاده از نشانه ها و از همه مهمتر زبان، با هم ارتباط برقرار کنیم ؟ یافته ها نشان می دهد در مورد مسائل بنیادی انسانیعلم نشانه شناسی و پدیدارشناسی مفاهیم تازهای را پیش روی ما می گذارد. در پدیدارشناسی ما می بینیم که مفهوم واقعی مسائلتابع ادراکی است که ما در عمل با آن روبرو می شویم و درصدد است ما را متوجه «اصل چیزها» کند و علم نشانه شناسی می توان درک درستی از موقعیت ها، زمان، فرم، اصوات ، رنگ ها و حرکات را به ما نشان دهد. در هنر تئاتر می توانیم از این نشانه ها و ادراکبرای فهم بهتر متن و موضوع بهره ببریم. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و شیوه گردآوری اسنادی می باشد.

Keywords:

نشانه شناسی , پدیدارشناسی , تئاتر , نظریه