نمادهای عرفانی در مینیاتور های دوره صفویه ایران و مغول هند

روابط فرهنگی ایران و هند در ادوار تاریخی دو کشور ریشه دارد . این تبادلات در دوره اسلامی و عصر مغولان هند در میادین مختلفاقتصادی، بازرگانی شدت گرفت ولی بیشترین تاثیر را درآثار نگار گری دین عصر می توان دید، تا کنون درباره ویژگی های هنر ایرانی درهنر نگارگری عصر مغولان هند تحقیقات ارزشمندی منتشر نشده است.هنرمندان ایرانی که به هند رفته اند سبکی متمایز از ویژگی هایهنری گذشته این سرزمین بنیاد نهادند. هنر نگارگری هند، که در ابتدا تحت تاثیر مکتب نگارگری صفویه بود از زمان اکبر شاه به بعدتحت نفوذ مکاتب بومی هند قرار گرفت ، سپس با روی کار آمدن جهانگیر که مقارن با ورود انگلیس ها و پرتغالی ها به هندوستان بود درمعرض تاثیر هنر نقاشی غرب قرار گرفت. با تاکید بر این موضوع که فیلسوفان و عرفانی ایرانی نقش بسزایی در دیدگاه نگارگران ایرانیداشتند و به الطبع این امر بر نگارگری هند نیز موثر بوده است به تحلیل بازتاب عرفان و حکمت اسلامی در نگارگری این دوره می پردازیم.