دانشگاه سبز؛ مسیری روشن و هموار به سوی توسعه پایدار

توسعه پایدار فرایندی است که طی آن مردم یک کشور نیازهای خود را برآورده می کنند و سطح زندگی خود را ارتقا می بخشند. مفهوم توسعه پایدار در طی سه دهه گذشته، تحول بسیاری پیدا کرده است و مسائل زیست محیطی آغازکننده مباحث توسعه پایدار محسوب می شوند. توسعه پایدار در حقیقت، ایجاد تعادل میان توسعه و محیط زیست است. حفاظت از محیط زیست، جلوگیری از آلودگی و تخریب آن و همچنین مصرف بهینه منابع از مهم ترین عوامل دستیابی به توسعه پایدار می باشد. از سویی دیگر، در جهان متحول کنونی به هیچ پدیده ای بیش از آموزش و خصوصا در سطح عالی و آکادمیک به عنوان عامل اصلی تغییر و تحول تاکید نشده است و به آموزش عالی به عنوان عاملی برای آفرینش و بازآفرینی شرایط اساسی کیفیت زندگی فردی و اجتماعی نگاه می شود. دانشگاه به عنوان مرجع علمی، آموزشی و تحقیقاتی نقش مشروعیت بخشی به فرایند ایجاد توسعه پایدار در جامعه جهانی، ملی و محلی را دارد. دانشگاه ها به عنوان یک نهاد پیشرو در زمینه فعالیت های توسعه پایدار لازم است که به طور فعالانه و مسئولانه به این حوزه ورود پیدا کرده و رسالت های خود را انجام دهند. از این رو، دانشگاه ها به منظور کاهش میزان مصرف منابع، مواد، انرژی و هزینه ها سازمانی، کمک به کاهش آلودگی های زیست محیطی، تربیت نیروی انسانی سبزاندیش و فرهنگ سازی در این زمینه، نیازمند به کارگیری مدیریت سبز هستند. لذا، ایجاد دانشگاه سبز امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. در این مقاله، به صورت توصیفی- تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای با هدف تعیین نقش و اهمیت دانشگاه سبز در دستیابی به توسعه پایدار و ارتقای مراکز آموزش عالی همگام با تمامی دانشگاه های جهان، فرایند تحقیق صورت گرفته است. نتایج حاصله، حاکی از آن است که موفقیت از آن دانشگاه هایی ا ست که با بهره گیری از مدیریت سبز، سرمایه گذاری بلند مدت بر روی سازمان خود انجام می دهند تا به اهداف زیست محیطی مطلوب دست یابند.

Keywords:

توسعه پایدار , محیط زیست , مدیریت سبز , آموزش عالی , دانشگاه سبز