تاثیر شرایط جوشکاری و میزان فاز فریت بر نرخ خوردگی ناحیه جوش فولاد زنگ نزن آستنیتی 316

فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 جوش پذیری خوبی داشته و در صنایع دریایی، غذایی و شیمیایی کاربرد گستره‌ای دارد، از این رو توجه به مساله خوردگی در این فولادها ضروری به نظر می‌رسد. در جوشکاری این فولادها غالباً فاز فریت ایجاد می‌شود که با توجه به نقش این فاز در مطالعات خوردگی، کنترل ترکیب شیمیایی، ریز ساختار جوش و منطقه متاثر از آن حایز اهمیت است. در این پژوهش، تاثیر ریز ساختار و مقدار فاز فریت بر نرخ خوردگی فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 در محیط آب نمک به روش پلاریزاسیون انجام و رفتار خوردگی در شرایط مختلف بررسی شده است. نمونه‌های مورد استفاده ورقهایی با دو ضخامت مختلف می‌باشند که عملیات جوشکاری به روش الکترود دستی با دو طرح اتصال نفوذ کامل و جزئی بر روی آنها انجام گرفته است. نتایج بررسی‏ها حاکی از آن است که با افزایش عمق نفوذ جوش، افزایش ضخامت ورق، افزایش سرعت سرد شدن جوش و با بالا رفتن درصد عناصر کروم و نیکل در جوش، مقاومت به خوردگی آن افزایش می‌یابد. افزایش میزان کربن جوش، کاهش مقاومت به خوردگی را به همراه دارد، زیرا امکان ترکیب کربن با کروم و تشکیل کاربیدهای مضر بیشتر می‌شود

Keywords:

فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 , جوشکاری , خوردگی , پلاریزاسیون , فاز فریت , کاربید