سیاست خارجی چین و تحول الگوی رای دهی آن در شورای امنیت

یکی از مهمترین زمینه ها برای درک رفتار شنا سی دولتها، برر سی نظرات و آراء آنها درسازمانهای بین المللی ا ست. چین مهمترین شریک تجاری ایران ا ست و با برر سی آراءاین کشور در شورای امنیت میتوان درباره عملکرد آن در قبال تحولات منطقه، پیش بینیهایی انجام داد؛ به عبارت دیگر با دقت به رفتار رایدهی چین در شورای امنیت می توانمتوجه تغییر و تحول و جریان شناسی آراء چین در شورای امنیت شد. این موضوع باعثاهمیت ویژه شناخت چارچوب رایدهی این کشور در شورای امنیت شده ا ست. بر ایناساس در این مقاله سعی بر آن بوده است که پس از بررسی تحول آراء چین در شورایامنیت با استفاده از مفروضات تئوریک نظریه سازه انگاری، به این پرسش مهم پاسخ دادهشود که با توجه به تحولات چارچوب رای دهی چین در شورای امنیت، چشم انداز سیاستخارجی چین چگونه خواهد بود؟ برای پا سخ به این پرسش، این فرضیه بررسی شده کهتحول رای دهی چین در شورای امنیت نشان دهنده افزایش نفوذ این کشور و ایجادشبکه ای از متحدان چینی در سازمان های منطقه ای بوده و چین تلاش کرده است تا بااستفاده از حق وتو نقش خود را به عنوان یک قدرت نوظهور سیاسی در مناسبت هایبین المللی افزایش دهد و از یکسو به نوعی بازدارندگی سیاسی و اقتصادی در برابر اقداماتتخریبی- تحریمی ایالات متحده دست پیدا کند و از سوی دیگر هنجارهای چینی را بااستفاده از سازمان های بین المللی گسترش و در محیط بین الملل تثبیت دهد.

Keywords:

چین , سازمان ملل متحد , شورای امنیت , آمریکا , سیاست خارجی