نقش مدرسه کانون تربیتی محله در توسعه فرهنگی و اجتماعی

در سالهای اخیر، اهمیت پرداختن به آموزش و پرورش به گونه ای فزونی یافته است که تقریبا تمامی جوامعی که به دنبال توسعه و اصلاحات هستند، نقطه شروع حرکت را آموزش و پرورش می دانند. وجود نهاد آموزشی کارآمد برای فراهم آوردن بستر مناسب جهت تحول وتوسعه اساسی بوده وبدون آموزش وپرورش ومدیران کارآمد توسعه پایدار در زمینه های آموزشی غیرممکن است .در همین راستا امروزه، جایگاه مدرسه به عنوان یک نهاد تربیت رسمی ، نسبت به گذشته دستخوش تغییر شده است . مدرسه امروز، فضایی باز و موجودی اجتماعی است که با جامعه و نهادهای مرتبط ، ارتباطی دوسویه دارد و برای این منظور، علاوه بر امکانات بالفعل ، مترصد کشف امکانات بالقوه در درون و برون از خود می شود.مدرسه واحدی از یک محله محسوب می شود که کارکرد اصلی آن آموزشی و تربیتی است . در بسیاری از محلات، مدرسه ها تافته ای جدا بافته اندکه چندان ارتباطی با سایر اجزای محل ندارند. فضای مدرسه به طور انحصاری در خدمت آموزشهای کلاسی و ارتقای پایه های تحصیلی است . لذا به غیر از خانوادههایی که مجبورند تن به آموزشهای اجباری فرزندانشان در مدرسه بدهند، دیگران در محله کاری با مدرسه ندارند. درحالی که هم مدرسه ظرفیت هایی دارد که می تواند در خدمت پیشرفت و توسعه محله قرار گیرد و هم هر محله ای امکانات و منابعی دارد که می توانند به ارتقای کیفی و کمی مدرسه کمک کنند.مدرسه کانون تربیتی محله با استفاده از امکانات و منابع موجود در محله ، تجارب یادگیری دانش آموزان را با محیط واقعی زندگی مرتبط می کند و از سوی دیگر، ظرفیت های مدرسه را برای توسعه فرهنگی و تربیتی محله بکار می گیرد.این مدارس مکانی هستند که معلمان، دانش آموزان، خانواده ها و اعضای جامعه محلی و ارائه دهندگان خدمات می توانند در همکاری های هماهنگ ، هدفمند و متمرکز بر نتایج گرد هم آیند.همچنین در اغلب کشورهای صنعتی مدرسه اجتماعی برای آموزش و رشد همه افراد جامعه از کودک تا بزرگسال ایجادشده است که مرکز فعالیت های فرهنگی ،اجتماعی ،سیاسی و رشد وتوسعه ی جامعه محلی می باشد.

Keywords:

مدرسه کانون تربیتی محله , مشارکت , تعامل , توسعه