رابطه ابعاد شخصیتی با رضایت یادگیرنده در مدارس مجازی در سال تحصیلی ۱۴۰۰

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با رضایت یادگیرنده در مدارس مجازی کشور بود. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی -همبستگی انجام پذیرفت . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مدارس زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ بود که به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰۰ نفر از میان آنها انتخاب شد و به پرسشنامه های پژوهش شامل عامل های بزرگ شخصیتی نئو (۱۹۸۹) و رضایت از یادگیری چیو، هسو و سان (۲۰۰۵) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر ضریب همبستگی و خط رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین ابعاد شخصیت ، تنها ویژگی شخصیتی تجربه گرایی قادر به پیش بینی رضایت یادگیرنده بوده است . نتیجه اینکه گرچه بعضی از رفتارها توسط افراد با ویژگی های شخصیتی خاص بهتر انجام می پذیرد اما ویژگی های شخصیتی به طور مستقیم و با قدرت کافی توانایی اثرگذاری بر رضایت یادگیرنده را نداشته اند.

Keywords:

ویژگی های شخصیتی , رضایت یادگیرنده , اموزش مجازی , مدارس