اثر بخشی آموزش آگاهی فراشناختی بر خودتنظیمی و اهمال کاری دانش آموزان شهر آباده

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی آموزش آگاهی فراشناختی بر خود تنظیمی و اهمال کاری دانش آموزان بود. جامعه ی آماری تحقیق حاضر کلیه دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر آباده بود که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله استفاده شد تعداد نمونه با توجه به تعداد دانش آموزان از طریق جدول مورگان تعیین شد ۱۳۰ نفر شد. روش تحقیق طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل» استفاده شد. بسته آموزشی راهبردهای فراشناختی که با اقتباس از نظریه پنتریچ (۲۰۰۴) و نظریه زیمرمن (۲۰۱۵) و مطالعات موجود نظریه های مربوطه و لحاظ کردن اصول روانشناسی تربیتی و یادگیری متناسب با دانش آموزان دوره دبستان تهیه و تدوین شد به مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای به مدت دو ماه در گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای مطالعه ،حاضر پرسشنامه اهمالکاری تاکمن (۱۹۹۱) و پرسشنامه خود تنظیمی تحصیلی بوفارد بود به منظور مقایسه مقادیر میانگین پس آزمون دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) استفاده گردید بر اساس نتایج تحقیق ارتباط معکوسی بین آگاهی فراشناختی با اهمال کاری تحصیلیوجود دارد. همچنین رابطه مستقیمی بین آموزش آگاهی فراشناختی و خود تنظیمی دانش آموزان وجود داشت.

Keywords:

آموزش , آگاهی فراشناختی , خود تنظیمی , اهمال کاری دانش آموزان