بررسی مولفه عشق در اشعار فریدون مشیری

مشیری از چهره های شاخص شاعران نوستالژیک ادبیات معاصرند که بنا بر ضرورت و نیاز جامعه ای که در آن زیسته اند، بهسرودن اشعار عاشقانه پرداخته اند. عشق در اشعار این دو شاعر از سطح محدود عواطف دو انسان نسبت به هم فراتر رفته و بهعقیدهای مستحکم برای نجات بشریت از غم و اندوه ها و ساختن مدینه فاضله بدل گشته و در حقیقت، جوهره حقیقی نجاتانسان و انسانیت شده است .این شاعر بین وجدان و عشق فردی و جمعی خویش پیوند برقرار کرده اند که این مهم در اشعارابوسنه بارز تر است. از این ،رو در عاشقانه هایشان از عشق به وطن، آزادی و انسانیت سخن گفته اند که نگرش رمانتیک و درعین حال، واقع گرایانه آن ها با زبان نرم و زلال شعریشان بر اثرگذاری این اشعار در بین مخاطبین می افزاید. تاکید اغلبشاعران بر مفهوم عشق - باوجود همه ناکامی ها وسختی ها- از آن روی بوده که عشق و محبت در ساماندهی جامعه آرمانی وایجاد سلامت روانی جامعه موثر است. باتوجه به این مهم، این جستار در پی آن است تا با روش توصیفی –تحلیلی به بررسیشاخصه های عشق در اشعار این دو شاعر پرداخته و گوشه ای از افکار وتلاش های این دو ادیب را در جهت تعالی جامعه شانباز گو کند.

Keywords:

عشق , نوستالژی , اشعار عاشقانه , مشیری