تحلیل شدت، مدت و فراونی خشکسالی هواشناسی بر دشت ملایر استان همدان

خشک سالی پدیده ای طبیعی است که در تمامی دوره ا و در همه ماطق مرطوب و خشک جهان روی می دهد. روند افزایش خشکسالی ها در بخش های زیادی از ایران لزوم اتخاذ تدابیر بهتر مدیریت منابع آب را نشان می دهد. دشت ملایر در منطقه ای نیمه خشک و کوهستانی با اهمیت کشاورزی واقع گردیده است که در سال های اخیر از نظر نابع آب سطحی و زیرزمینی در شرایط مناسبی قرار ندارد. به همین منظور، هدف از پژوهش حاضر تحلیل اثرات خشکسالی هواشناسی بر دشت ملایر استان همدان در بازه زمانی ۲۲ سال (۱۳۷۳-۱۳۹۴) می باشد. به همین منظور از داده های بارش ایستگاه بارانسنجی نامیله استفاده شد. سپس شاخص SPI برای این ایستگاه در طول دوره آماری محاسبه گردید. نتایج نشان داد که در سال آبی ۷۷-۷۶ در این منطقه شدیدترین خشک سالی با مقدار ۲/۷۲- رخ داده، در صورتی که در سال ۸۹-۸۸ این منطقه بیش ترین ترسالی را با مقدار ۱/۹۷ داشته است. خشک سالی در یان منطقه بیش ترین فراوانی را با ۱۳ رخ داد داشته و فقط در ۹ دوره ترسالی رخ داده است، که پس از خشک سالی های شدید برای دوره های بعدی وضعیت بارش چشم گیری در منطقه وجود نداشته است. براساس تداوم زمانی تیر، در منطقه دو دوره وسیع خشک سالی چهار و پنج ساله در سال ۷۹-۷۵ و ۹۳-۸۹ رخ داده است، ولی دوره های تر سال عمدتا دو ساله بوده است. نتایج این پژوهش می تواند به مسئولین و کارشناسان اطلاعات جامعی و دقیقی از وضعیت و شدت خشک سالی در منطقه ارائه دهد.

Keywords:

ایستگاه بارانسنجی , آب زیرزمینی , تغییر اقلیم , پایش مکانی , فرسایش خاک