ارزیابی تاثیر طرح احیا و تعادل بخشی بر نوسانات سطح آب زیرزمینی دشت تهران-کرج با استفاده از روش Gp

آبخوان آبرفتی دشت تهران - کرج از منابع مهم و با ارزش حوزه عملکرد شرکت آب منطقهای تهران بوده که منبع اصلی تامین کننده نیازهای کشاورزی - شرب و صنعت محدوده مطالعاتی تهران-کرج می باشد. در این تحقیق به بررسی تاثیر تعادل بخشی بر نوسانات سطح آب زیرزمینی با استفاده از مدل برنامه ریزی ژنتیک پرداخته شده است. با توجه به اینکه طرح مذکور از ۱۳۹۴ اجرایی شده است، با مقایسه تغییرات سطح آب زیرزمینی محاسبه شده با مشاهداتی میتوان تاثیر این طرح را برا سطح آب زیرزمینی مشاهده نمود. داده های ورودی استفاده شده مدلها شامل تغییرات سطح آب زیرزمینی، دما، بارش، تبخیر و پمپاژ برای دوره آماری ۱۳۸۱-۱۳۹۸ می باشد. پارامترهای آماری استفاده شده جهت مقایسه نتایج مدلها شامل R۲، RMSE و MAE میباشند. نتایج نشان داد که RMSE ماهانه برابر با ۱۱ سانتی متر، R۲ ماهانه نیز برابر با ۰/۹۰ می باشد. یکی از مزیتهای روش GP نسبت به سایر روشها، تابع نگاشتی این روش میباشد. در نتیجه پرژه های اجرا شده از طرح در محدوده مطالعاتی موجب گشته تا شیب روند افت مداوم سطح آب زیرزمینی به نسبت سالهای قبل از اجرای طرح کاهش یابد. برای توقف روند افت مداوم همچنان نیاز به تلاش بیشتر می باشد.

Keywords:

دشت تهران- کرج , برنامه ریزی ژنتیک , تعادل بخشی