ارزیابی سطح کیفیت زندگی شهری درجهت توسعه پایدار نمونه موردی محله فلسطین مشهد

توسعه پایدار شهری از جمله نظریات مطرح در دهه های اخیر میباشد.اگر در مقیاس خردتر وبه صورت محلی به این فرم پرداخته شود ،توسعه پایدار محله ای مطرح می شود .رویکرد توسعه پایدار محله ای در پی محوریت قرار دادن محله به عنوان عنصر اصلی شکل دهنده شهر در فرایند برنامه ریزی شهری میباشد.بدیهی است ،برنامه ریزی شهری بدون در نظر گرفتن نیازها ،پتانسیل ها و ویژگی های محلات شهر،تحقق کامل نمی یابد.با رشد روز افزون جمعیت شهری و دور شدن از مفهوم محله ومحله گرایی در توسعه های جدید ،کیفیت محیط زندگی شهری به طور محسوسی در حال نزول است واین درحالی است که تغییرات برخاسته از روند صنعتی شدن ،خود دگرگون کننده سبک زندگی شهری است با نادیده انگاشتن محله به عنوان عامل هویت بخش در عرصه حیات شهری توسط برنامه ریزان ،تبعات ناشی از روند زندگی صنعتی نمود بیشتری یافته،اما با نگاه تازه ای که رویکرد توسعه پایدار محله ای مطرح می کند وبا بازگشت دوباره به مفهوم محله به عنوان سلول حیات بخش وسازنده ی پیکره ی شهر،امید آن میرود که تا کیفیت مطلوب تری برای زندگی افراد مهیا شود.هدف این مقاله تبیین مفهوم توسعه پایدار محله ای ،معیار وشاخص های مطرح در این مفهوم است .در این راستا برخی تجارب جهانی مرتبط با آن نیز بررسی خواهد شد و در نهایت اثر بخشی این مفهوم در ارتقاء کیفیت زندگی محله ای مورد بحث وبررسی قرار خواهد گرفت.در این مطالعه از روش توصیفی-تحلیلی بهره بردیم که شامل منابع اسنادی، سایت ها و کتابخانه و نیز برداشت میدانی و ، تهیه و توزیع پرسشنامه و تحلیل و نتیجه گیری از داده های بدست آمده است.

Keywords:

کیفیت زندگی شهری , توسعه پایدار , سرزندگی اجتماعی , فضای عمومی , ساختار کالبدی