کاوش تجربیات و دیدگاه های اعضای هیات علمی حوزه علوم انسانی و هنر دانشگاه شیراز در مورد آیین نامه ارتقاء

مقدمه: هدف این پژوهش آگاهی از دیدگاه ها و تجربیات اعضای هیات علمی حوزه ی علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه شیراز پیرامون آیین نامه ارتقا است.روش پژوهش: پژوهش حاضر کیفی و از نوع پدیدار شناسی توصیفی است. برای گردآوری داده ها با ۱۴ نفر از اساتید پیشکسوت حوزه علوم انسانی و اجتماعی مصاحبه نیمه ساخت یافته ای صورت گرفت. بعد از پیاده سازی فایل های صوتی مصاحبه ها در قالب فایل متنی، داده ها با روش تحلیل مضمون تحلیل شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد آیین نامه ارتقاء دارای چالش هایی همچون قربانی شدن علوم انسانی، تاکید زیاد بر بعد پژوهشی و غفلت از آموزش، تاکید بر کمیت و عدم توجه به کیفیت، سلیقه ای عمل کردن کمیته ها و وجود آیین نامه واحد برای همه حوزه ها است. جامعیت به واسطه توجه به ابعاد چهارگانه، توجه نسبی به شیوه نامه در کنار آیین نامه و تعیین اعضای هیات علمی هیات ممیزه به صورت انتخابی از جمله نقاط قوت آیین نامه بود. مهمترین تبعات اجرای آیین نامه ایجاد فضای رقابتی نامطلوب، به حاشیه بردن علوم انسانی، فشار مضاعف بر عضو هیات علمی در برآوردن انتظارات پژوهشی، سوق دادن عضو هیات علمی به تولید کمی مقاله بود. مهمترین راهکارهای پیشنهادی، توجه متعادل به علوم انسانی در کنار سایر علوم، تفکیک آیین نامه ارتقاء حوزه علوم انسانی از سایر حوزه ها، افزایش تعداد اعضای هیات علمی علوم انسانی در هیات ممیزه بود. با توجه به مجموعه چالشها، نقاط قوت، و پیامدهای منفی آیین نامه ارتقا از نگاه اعضای هیات علمی، شاید موثرترین و بهترین راهکار پیشنهادی جهت رفع مجموعه این مشکلات، تفکیک آیین نامه ارتقاء حوزه های علوم انسانی از حوزه های غیرعلوم انسانی باشد.

Keywords:

Promotion Regulation , Faculty Members , Humanities and Social Sciences , Experiences