الگوی سیاست گذاری جذب دانشجویان بین المللی در ایران

در حالی که دانشگاه های بسیاری در کشورهای مختلف برای جذب دانشجوی خارجی تلاش می کنند، تنها دانشگاه هایی خاص در این زمینه موفقیت هایی را کسب می کنند. علی رغم آن که در برنامه های جمهوری اسلامی ایران بر جذب دانشجویان خارجی تاکید شده است، دانشگاه های کشور، موفقیت چندانی در این حوزه نداشته اند. این پایان نامه، یافتن عوامل اصلی موفقیت دانشگاه های کشور را وجهه همت قرار می دهد. مطالعه سوابق بیانگر آن است که دانشگاه هایی که در کشورهایی که ساختار حکومتی خاص، برندی مشخص داشته-اند از بخت بیشتری برای جذب دانشجوی خارجی برخوردار بوده اند. بی تردید البته اثرات آن دانشگاه ها را در زمینه های آموزش و پژوهش نمی توان در نظر نگرفت. با توجه به این ملاحظات در این رساله به اثر ساختار حکومتی، برند و جایگاه علمی دانشگاه در جذب دانشجوی خارجی پرداخته می شود. برای این منظور با مراجعه به آمار و اطلاعات ۲۳ کشوری که کم و بیش در حوزه جغرافیایی جمهوری اسلامی ایران قرار دارند و تا حدودی ویژگی هایی مشترک با کشور ما دارند و رتبه بندی دانشگاه های آنها (البته به لحاظ آمار کشور) و با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی مدل کلیات عوامل جذب دانشجویان خارجی طراحی می شود. بنابراین مدل، اثر ساختار حکومتی و برند ملی همراه با توانمندی دانشگاه ها در قابلیت جذب دانشجوی خارجی بوسیله آنها تایید می شود.

Keywords:

الگوی سیاست گذاری , جذب دانشجویان , دانشجویان بین المللی , دانشجویان ایران