پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس هوش هیجانی با نقش واسطه ای سرمایه روان شناختی در دانشجویان علوم پزشکی

مقدمه: اهمال کاری تحصیلی، به تعویق انداختن انجام تکالیف آموزشی و پژوهشی است که عوامل هیجانی، انگیزشی و توانمندی های روان شناختی فراگیران در آن نقش دارند. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس هوش هیجانی با نقش واسطه ای سرمایه روان شناختی در دانشجویان علوم پزشکی انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی ۱۳۹۶- ۱۳۹۵، ۳۰۰ دانشجو، از دانشکده های دندان پزشکی (۱۴ نفر)، پزشکی (۱۴۴ نفر)، پیراپزشکی (۴۴ نفر)، پرستاری (۶۵ نفر)، بهداشت (۳۳ نفر) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی Solomon و Rothblum، هوش هیجانی Bar- On و سرمایه روان شناختی Luthans & et al جمع آوری شدند. همه پرسشنامه ها دارای روایی و پایایی مطلوبی بودند. داده ها به وسیله آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به شیوه گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: بین هوش هیجانی و مولفه های خودکارآمدی، امیدواری، تاب آوری و خوش بینی با اهمال کاری تحصیلی رابطه معناداری و منفی وجود دارد (۰۱/۰ > P). هوش هیجانی سهم مثبت و معناداری در پیش بینی مولفه های سرمایه روان شناختی دارد و مولفه های سرمایه روان شناختی در رابطه هوش هیجانی و اهمال کاری تحصیلی نقش واسطه ای دارد (۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: نقش واسطه ای مولفه های سرمایه روان شناختی در رابطه هوش هیجانی و اهمال کاری تحصیلی جزیی است. سرمایه روان شناختی تاثیر هوش هیجانی را بر اهمال کاری کاهش می دهد اما این تاثیر کامل نیست، یعنی رابطه هوش هیجانی و اهمال کاری هم چنان معنادار باقی می ماند. لذا به منظور کاهش اهمال کاری دانشجویان و پیشگیری از تاثیر آسیب زای هوش هیجانی پایین در بروز مشکلات تحصیلی، پیشنهاد می شود علاوه بر بهبود سطح هوش هیجانی، زمینه ارتقاء سرمایه روان شناختی نیز فراهم شود

Keywords:

Academic Procrastination , Emotional Intelligence , Psychological Capital , Medical Sciences Students , اهمال کاری تحصیلی , هوش هیجانی , سرمایه روان شناختی , دانشجویان علوم پزشکی