سازماندهی و اصلاح ساختار مدیریت بحران

با در نظر گرفتن شرایط جغرافیا یی ایران می توان براحتی فهمید که کشورها در زمره کشورهای سانحه خیز جهان قرار دارد، از مهمترین سوانح طبیعی باید از زمین لرزه و سیل نام برد. همچنین شواهد تاریخی حاکی از پتانسیل لرزه خیرزی بالا و رخداد خسارتهای جانی، زیانهای مالی، اقتصادی و اجتماعی جبران ناپذیر می باشد. متاسفانه مساله مدیریت بحران تنها بعد از وقوع آن و در قالب امداد، نجات و تا حدی مرمت و بازسازی مورد توجه می باشد در حالیکه با پرداختن به موضوعاتی مثل پیشگیری، آمادگی و کاهش اثرات ناشی از زلزله می توان به یک سیستم مدیریتی هنگ و کارآمد دست یافت . بن ابراین مدیریت سوانح به یک برنام ه ریزی اجتماعی برای آمادگی جهت وقوع بحران وابسته است و این برنامه ریزی عموما نیاز به ابزار پیشرفته یا تکنولوژی خاصی ندارد. برنامه ریزی از اصول اولیه و ابتدایی در بحث مدیریت بحران بحساب می آید چرا که با برنامه مناسب می توان به هدفهای یک طرح مدیریتی با حداکثر توان مهندسی و حداقل اتلاف منابع مالی و انسانی جامعه عمل پوشاند و مقدمه اجرای آنرا بطور مناسب فراهم نمود. زلزله و مدیریت بحران نیازمند یک نگاه برنامه ای و توسعه ای است و باید برای اصلاح ساختار مدیریت بحران یک برنامه استراتژیک و کلان نگر تهیه شود و براساس آن شرح وظایف تمامی دستگاهها و بخش ها برای امداد و نجات حادثه دیدگان و بازسازی مناطق آسیب دیده در زیر یک فرماندهی واحد تبیین گردد . اقدامات گسترده ای در سالهای گذشته در امر سازماندهی مدیریت بحران در کشور آغاز شده است که با بررس ی اقدامات انجام شد، در این مقاله پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت بحران کشور ارائه شده است.