مطالعه جامعه شناختی جنگ نرم در بافت های شهری با تاکید بر راهبردهای رسانه ملی در شهر ایرانی- اسلامی

امروزه با گسترش فناوری­های ارتباطی و اطلاعاتی نوین بسیاری از مفاهیم نظیر جنگ، قدرت، پیروزی و شکست  دارای معانی و راهبردهای جدیدی شده است که از تحقق حاکمیت و هژمونی نظام سلطه و استیلای فرهنگ بیگانه با استفاده از فضای رسانه­ای حاکم بر جهان حکایت دارد. دستاورد جنگ نرم در بافت­های شهری، توصیف کاملی از مبارزه خاموش و بی­صدا با نگرش­ها، گرایش­ها، مفاهیم و شاخص­های مذهبی است که در نهایت  این عناصر به مرور زمان، رو به فراموشی رفته­اند. این در حالی است که ایرانیان با توجه به فرهنگ خود، به حضور چنین فضاهایی وابسته هستند. این فضاها در گذشته روابط تعاملی و موثری با پیرامون خود داشته­اند که می­توانند در آینده نیز داشته باشند. حصول این امر از طریق مسئله­یابی تضادهای موجود و تدوین راه­حل­های برخورد با آن، با اتکا به نوعی برنامه­ریزی عقلایی اجتناب­ناپذیر و البته امکان­پذیر است که در سایه ایجاد راهبرهای رسانه شهری قابل تحقق است. در این مقاله، سعی بر آن است تا با شناسایی دو گونه متفاوت (بافت پر و خالی برخوردار از عناصر شاخص مذهبی) و بهره­گیری از روش­های میدانی، کتابخانه­ای و پیمایشی با رویکرد علی، شناختی جامع در مبانی نظری و مطالعات میدانی آن حاصل گردد و با در تقابل قراردادن این دو، به اصول سازمان­دهی فضایی موثر در جهت مقاوم­سازی بافت­های شهری در مقابله با جنگ نرم شهری، دست یافت. مهم­ترین نتایج مستخرج از این پژوهش تدوین اصول سازماندهی فضایی جنگ نرم در بافت­های شهری است که ۳ موضوع راهبردی به­عنوان الگویی برای برنامه­ریزی و طراحی بافت­های شهری برخوردار از عناصر شاخص مذهبی در برابر جنگ نرم شهری ارائه می­دهد.