تحلیل فضایی توسعه کشاورزی در شهرستان بهبهان

یکی از اهداف مهم برنامه­ها و سیاست­هایی که در راستای توسعه هر منطقه اجرا می­گردد، دستیابی به توسعه جامع و پایدار است. به طوری که باعث کاهش نابرابری­های موجود و ایجاد تعادل و توازن در آن منطقه گردد. این تحقیق به منظور بررسی و تحلیل فضایی توسعه کشاورزی در شهرستان بهبهان صورت گرفته است؛ هدف اصلی آن بررسی و سنجش سطح نسبی توسعه-یافتگی بین روستاها در بخش کشاورزی است. جامعه آماری این تحقیق را مجموع دهستان­های شهرستان بهبهان تشکیل می دهد و سعی شده از شاخص­های کلی که نشان دهنده وضعیت توسعه یافتگی بخش کشاورزی مناطق باشد، استفاده گردد. از مدل تاکسونومی عددی برای همگن سازی مناطق و تعیین سطح نسبی توسعه یافتگی مناطق در بخش کشاورزی استفاده شده است. نتایج نشان داد که هر چند طی سال های اخیر رشد چشمگیری در بخش کشاورزی شهرستان بهبهان صورت گرفته است، با این وجود شکاف زیادی بین دهستان­های این شهرستان در بخش کشاورزی ایجاد شده است. دهستان دودانگه توسعه یافته­ترین منطقه به لحاظ توسعه یافتگی بخش کشاورزی با دهستان تشان غربی که در رتبه آخر قرار گرفته است، فاصله زیادی دارد و شکاف عمیقی مشاهده می گردد. پیشنهاد می­شود برای رسیدن به توسعه یکپارچه و پایدار در مناطق روستایی، برنامه­ها و سیاست­های توسعه روستایی در جهت رشد متوازن مناطق و کاهش شکاف و نابرابری­های منطقه ای موجود حرکت نمایند؛ همچنین مناطقی که دسترسی به منابع کمتر و فاصله بیشتری از مرکز شهر دارد نیز در برنامه­ریزی­ها اولویت­دار باشد.

Keywords:

توسعه پایدار روستایی , توسعه کشاورزی , شهرستان بهبهان , مدل تاکسونومی