بررسی جایگاه ایزد وای (باد) در اوستا و مثنوی
Publish place: The Journal of Ritual Culture and Literature of University of Birjand، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 384
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCRL-1-1_003
تاریخ نمایه سازی: 6 دی 1401
Abstract:
وای، نام ایزدی بزرگ و مقتدر در ایران باستان است که مظهر باد بوده، یکی از یشتهای اوستا به او اختصاص دارد. از یشتها و سایر متون زرتشتی چنین برمیآید که این ایزد گاه جایگاهی حتی بالاتر از اهورامزدا دارد و بازتاب درخشانی در آیینهای باستانی دارد. وای بهدلیل قدرت و نفوذ خود، همچون دیگر ایزدان پیش از زرتشت، به راحتی در مزدیسنا حل نشد و نابسامانیهایی را در این آیین پدید آورد؛ ازسویدیگر نظر به اهمیت و جایگاه پدیده «باد» در آثار برخی عرفا همچون سنایی، عطار و مولانا بر آن شدیم به بررسی مناسبات باد در مثنوی و اوستا و مقایسه جایگاه باد در دو نگرش اساطیری و عرفانی بپردازیم. پرسش این پژوهش، که با روش توصیفی- تحلیلی نوشته شده، این است که آیا ایزد باد، با آن مایه اهمیت و عظمت، بروز و ظهوری در عقاید عرفانی پس از اسلام یافته است یا خیر و آیا میتوان نشانهای یافت مبنی بر اینکه فهم عرفانی مولانا از مقوله باد، متاثر از اندیشههای ایران باستان است؟ ظاهرا اهمیت تماثیل باد نزد مولانا بیشتر به قرآن و نگرشهای اسلامی بازمیگردد؛ اما نتیجهای که در پایان به دست میآید موید نوعی اثرپذیری غیرمستقیم و منبعث از ناخودآگاه جمعی ایرانی درخصوص این ایزد فراموششده است.
Keywords:
Authors
یونس تیموریان
Ph.D. in Persian Language and Literature, University of Birjand, Birjand, Iran
محمد بهنام فر
Department of Persian language and literature, faculty of letters and humanities, university of Birjand، Birjand, Iran.