حریم خصوصی در حقوق ایران و مسئولیت پلیس در قبال آن

حریم خصوصی یا حیطه خصوصی و خلوت اصطلاحی است که به صورت مکرر در محاورات عامیانه و همچنین در مباحثات حقوقی، سیاسی و فلسفی مورد استفاده قرار می گیرد. نگاهی تاریخی به این اصطلاحدر مباحثات انسان شناسی و جامعه شناسی نشان می دهد که در فرهنگ و جوامع گوناگون همواره ارزشمند بوده و مورد حمایت واقع می شده است. جایگاه «حق بر حریم خصوصی» در نظام حقوقی یک کشور از دو منظر قابل بررسی است: یکی از منظر حمایتی؛ یعنی میتوان با جرم انگاری رفتارهای ناقض این حق و نیزاقدامات قضایی به مقابله با کسانی پرداخت که زندگی خصوصی و خلوت شهروندان را مورد تعرض قرارمی دهند. دیگری از منظر مداخله و تهدید؛ یعنی دولت ممکن است در قلمرو خلوت و حریم خصوصیشهروندان اقدام به مداخله، ایجاد محدودیت و جرم انگاری در برابر اختیار و انتخاب آنها نماید یا ممکناست این حریم توسط مقامات کیفری و امنیتی در راستای کشف و تحقیق جرائم مورد نقض و تعرض قرارگیرد یا حتی ممکن است پیشگیری از وقوع جرم یا حفظ نظم اجتماعی، اخلاقی، بهداشتی و سیاسیموجبات دخالت در خلوت و زندگی خصوصی شهروندان را فراهم کند. دامنه و ماهیت وظایف و فعالیت هایروزمره پلیس به گونه ای است که باعث ایجاد تعامل گسترده این نهاد با حوزه های مختلف حریم خصوصیشهروندان می شود. این نهاد از یک طرف به عنوان ضابط قضایی و نیروی ایجاد امنیت در جامعه، پاسدارحقوق مردم از جمله حق حریم خصوصی است و از طرف دیگر، با توجه به تسلط بر ابزارهای مدرن وگستردگی وظایف و اختیاراتی که از آن برخوردار است، به دلایل مختلف بالاخص انگیزه دستیابی به ادله جرم و عدم آگاهی برخی نیروهای خود نسبت به قوانین و مقررات، ظرفیت بالایی در نقض حریمخصوصی اشخاص دارد. در پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی سعی شده است مفهوم و ابعاد حریمخصوصی در حقوق ایران و مسئولیت پلیس در قبال آن مورد بررسی قرار گیرد

Keywords:

مفهوم , ابعاد , حریم خصوصی , حقوق ایران , مسئولیت پلیس