بررسی همبستگی صلاحیت بالینی با تاب آوری در پرستاران دانشگاه علوم پزشکی بابل

مقدمه و هدف: ارزیابی صلاحیت بالینی یکی ازشاخصهای اصلی اطمینان ازکیفیت خدمات پرستاری است. تاب آوری هم به عنوان یک استراتژیبرای مبارزه با چالش های مربوط به حرفه پرستاری معرفی شدهاست. هدف این مطالعه تعیین همبستگی صلاحیت بالینی با تاب آوری در پرستاراندانشگاه علوم پزشکی بابل می باشد.مواد و روش ها : روش انجام این مطالعه توصیفی- همبستگی از نوع مقطعی بود که در سال ۱۳۹۸ روی ۴۲۴ پرستار شاغل در بخش های ویژه وعمومی، شش بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی بابل به روش نمونه گیری چندمرحله ای انجام شد. پرسشنامه لیو برای بررسی صلاحیت بالینی پرستارانو پرسشنامه کانر دیویدسون برای تاب آوری پرستاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمونهای تحلیلیهمبستگی پیرسون، تی استیودنت و آنوای یک طرفه صورت گرفت.یافته ها : میانگین کلی حیطه های هفت گانه صلاحیت بالینی پرستاران (۱۹ / ۲۴ ± ۸۶ / ۱۷۴) بود که نشان میدهد پرستاران شاغل خود را در سطحصلاحیت بالا ارزیابی نمودند. پرستاران به ترتیب در حیطه های مربوط به "مراقبت بالینی" و "مدیریت و رهبری " بیشترین و "مربی گری و آموزش" و"پیشرفت حرفه ای"کمترین میانگین را داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره میزان تاب آوری پرستاران ۶۶ / ۱۲ ± ۳۶ / ۷۳ بود. آزمون همبستگیپیرسون نشان داد بین تمام حیطه های صلاحیت بالینی با تاب آوری پرستاران ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (P<۰/۰۰۱, r=۰/۴۹۳)نتیجه گیری: صلاحیت بالینی می تواند بر تاب آوری پرستاران تاثیر گذار باشد لذا توصیه میشود جهت ارتقای صلاحیت بالینی و در نتیجه تاب آوریپرستاران برنامه ریزی های مناسبی توسط مدیران پرستاری انجام شود.

Keywords:

صلاحیت بالینی , تاب آوری , پرستار