تاثیر رژیم های مختلف آبیاری بر کارایی مصرف آب چغندرقند پاییزه در منطقه مشهد
Publish place: Food Engineering research، Vol: 16، Issue: 3
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 247
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FOODER-16-3_002
تاریخ نمایه سازی: 24 دی 1401
Abstract:
امکان کشت چغندرقند در پاییز و استفاده از عملکرد ریشه آن در بهار سال بعد در برخی از مناطق کشور وجود دارد. کشت پاییزه چغندرقند، در مقایسه با کشت بهاره، به دلیل استفاده از بارش های پاییزی و زمستانی و قرار نگرفتن دوره رشد گیاه در فصل تابستان، صرفهجویی قابل توجهی در مصرف آب دارد. این تحقیق با هدف برآورد کارایی مصرف آب در کشت پاییزه چغندرقند در منطقه مشهد و دستیابی به بهترین دور و عمق آبیاری اجرا شد. به این منظور، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در سال زراعی ۹۲-۹۳ به اجرا درآمد. در این آزمایش، کرتهای اصلی شامل سه دور آبیاری (۷ ، ۱۰ و ۱۴ روز) و کرتهای فرعی شامل چهار سطح آبیاری (جبران ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ درصد کمبود رطوبت خاک تا نقطه ظرفیت زراعی) بود. نتایج نشان میدهد که وزن ریشه، میزان ماده خشک، میزان قند ناخالص و شکر سفید در سه دور آبیاری ۷، ۱۰ و ۱۴ روز تفاوت معنیداری با هم ندارند. اما صفات مذکور در تیمارهای سطوح آبیاری تفاوت معنیدار در سطح ۱ درصد نشان میدهند. بیشترین کارایی مصرف آب آبیاری برای عملکرد شکر سفید، به عنوان محصول نهایی و اقتصادی کشت چغندرقند، از تیمار ۷۵ درصد تامین نیاز آبی و پس از آن از تیمار ۱۰۰ درصد تامین نیاز آبی در دور آبیاری ۱۴ روز حاصل شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، در منطقه مشهد و مناطق مشابه اقلیمی، برای کشت پاییزه چغندرقند میتوان آبیاری را هر دو هفته یک بار و به میزان تامین ۷۵ تا ۱۰۰ درصد نیاز آبی برنامهریزی کرد. این نحوه برنامهریزی آبیاری موجب کاهش هزینههای آبیاری (به میزان ۳۳ درصد)، صرفهجویی در آب مصرفی (به میزان ۱۸ درصد) و دستیابی به حداکثر کارایی مصرف آب، در مقایسه با آبیاری دور هفت روز، خواهد شد.
Keywords:
Authors
سید ابوالقاسم حقایقی مقدم
دانشجوی دکتری
امین علیزاده
استاد گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد
مسعود احمدی
استادیار پژوهش مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
محمد بنایان
دانشیار گروه زراعت دانشگاه فردوسی مشهد
حسین انصاری
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :