ساخت و بهینه سازی غربال های مولکولی کربنی به منظور جذب مونوکسید کربن

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 197

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JREH-8-2_001

تاریخ نمایه سازی: 24 دی 1401

Abstract:

زمینه و هدف: مونوکسید کربن ترکیب مهمی است که قابلیت تبدیل به مواد شیمیایی مختلف و آسیب رساندن به محیط زیست و انسان را دارد. انتخاب مکانیزم و جاذب جهت جذب گازهای آلاینده از لجاظ کارایی و هزینه اهمیت بسزایی دارد. در مطالعه حاضر بهینه سازی غربال های مولکولی کربن ساخته شده با هدف جذب بیشتر مونو کسید کربن انجام شد.مواد و روش ها: در این تحقیق از پوست گردو برای ساخت غربال مولکولی کربن و از روش فیزیکی برای فعال سازی کربن استفاده شد.. بهینه سازی جاذب ها دانه بندی شده طی دو فرآیند فرآوری و لایه گذاری انجام شد. جاذب ها در pH=۴.۵-۶.۵-۹ فرآوری و با مخلوط های روغن– نفت و روغن–تینر (نسبت ۱:۱) لایه گذاری شدند. ظرفیت جذب مونو کسید کربن توسط جاذب ها در شرایط یکسان(۲ گرم جاذب ، دمای °C ۲۵ و فشار ۲ بار) به روش حجمی اندازه گیری شد.یافته ها: بیشترین راندمان در میان جاذب های فرآوری نشده برای CMS (Ac) با ۲۸۱/۰ میلی مول مونو کسید کربن بر گرم و در میان جاذب های فرآوری شده و لایه گذاری شده با روغن – نفت برای CMS (Al-K) با ۵۹۱/۰ میلی مول مونو کسید کربن بر گرم و در میان جاذب های فرآوری شده و لایه گذاری شده با روغن - تینر و در میان تمام جاذب ها برای CMS (Al-T) با ۸۵۸/۰ میلی مول مونو کسید کربن بر گرم بدست آمد. نتیجه گیری: غربال مولکولی کربن توانایی جذب و کاهش غلظت مونو کسید کربن که از آلاینده های محیط زیست محسوب می شود را دارد. بهینه سازی راندمان جذب را افزایش می دهد.

Authors

رضا زاهدی

گروه محیط زیست، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، تهران، ایران

حسین غفوریان

گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده علوم و فنون دریایی،دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران

یحیی زمانی

پژوهشکده گاز، پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران

شهرزاد خرم نژادیان

گروه محیط زیست،دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، دماوند، ایران

رضا دباغ

پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، تهران، ایران