اثر تمرین مقاومتی با دو شدت بیشینه و زیر بیشینه بر سلول های سفید و فاکتورهای انعقادی خون در مردان غیر ورزشکار: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

چکیده زمینه و هدف: از آن جایی که اثر تمرین مقاومتی با شدت بیشینه و زیر ­بیشینه بر گلبول­های سفید، پلاکت­ها و فاکتور هشت مشخص نیست، لذا هدف از مطاله حاضر تعیین اثر تمرین مقاومتی با شدت­های بیشینه و زیر­بیشینه بر سلول­های سفید و فاکتورهای انعقادی مردان غیرفعال بود. مواد و روش­ها : در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۱۹دانش­جو با سن ۲۱/۱±۱۶/۲۰ سال و وزن ۳۷/۱±۷۴/۶۵ کیلوگرم، تمرین مقاومتی بیشینه (یک تکرار بیشینه: One Maximum Repetition)۱RM %۸۵) با دست راست و یک هفته بعد، تمرین مقاومتی زیربیشینه (۱RM۶۰ درصد،) با دست چپ را با سه ست ۱۵ تکراری و استراحت سه دقیقه ای اجرا کردند. ۵ میلی لیتر خون، قبل، بلافاصله، ۲، ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت بعد اخذ و گلبول ­سفید­ با دستگاه سلول شمار و پلاکت­ها و هم چنین فاکتورهشت با اتوآنالایزر اندازه­گیری شد. داده­ها توسط Repeated measures، Bonferroni آنالیز و میانگین بین دو تمرین با  tزوجی بررسی شدند. یافتهها: گلبول­های سفید و فاکتورهای انعقادی بلافاصله، ۲ و ۲۴ ساعت بعد از هر دو تمرین به­طور معنی­داری افزایش یافت (۰۴۲/۰=P) و ۴۸ و ۷۲ ساعت بعد به سطوح استراحتی بازگشت. بین نوتروفیل­ها، لنفوسیت­ها و مونوسیت­ها در فواصل زمانی مختلف پس از هر دو تمرین بیشینه و زیربیشینه تفاوت معنی­داری وجود نداشت، اما پلاکت­ها و فاکتورهشت پس از تمرین بیشینه در مقایسه با تمرین زیربیشینه به­طور­معنی­داری بیش­تر بودند (۰۴۵/۰=P). نتیجهگیری: با توجه به افزایش بیش­تر سطح پلاکت­ها و فاکتور هشت پس از تمرین بیشینه و خطر تشکیل لخته، پیشنهاد می­شود افراد غیرفعال برای حفظ سلامتی خود، برنامه تمرین مقاومتی را با شدت زیربیشینه شروع کنند. واژه­های کلیدی: تمرین مقاومتی، سلول­های سفید خون، فاکتورهای انعقادی، مردان غیرفعال

Keywords:

Resistance training , Leukocytes , Coagulation factors , Non-athlete men , تمرین مقاومتی , سلول­های سفید خون , فاکتورهای انعقادی , مردان غیرفعال