سنجش میزان زیست پذیری شهری با تاکید بر رویکرد پیاده مداری(منطقه ۲ کلانشهر تبریز)

رشد شهری روزافزون در دهه های اخیر چالش های متعددی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را متوجه شهرها و ساکنان آن کرده است. بنابراین، ضرورت مطالعه و پژوهش در زمینه زیست پذیری شهری و پیاده مداری در جهت سالم زیستن جامعه شهری، بیش از پیش نمایان می شود. زیست پذیری و پیاده مداری مفاهیمی هستند که در نهایت، شهری به دور از آلودگی ها، ترافیک مزمن، مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و کالبدی را برای شهروندان به ارمغان می آورد. اصطلاح زیست پذیری اشاره به درجه تامین ملزومات یک جامعه بر مبنای نیازها و ظرفیت افراد آن جامعه دارد. این پژوهش با هدف سنجش وضعیت زیست پذیری در منطقه ۲ کلانشهر تبریز با تاکید بر پیاده مداری به انجام رسید که در آن چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و پیاده مداری بر اساس گویه هایی در قالب پرسشنامه و بر مبنای نظرات شهروندان ساکن در منطقه مورد سنجش واقع شد. روش تحقیق توصیفی– تحلیلی با هدف کاربردی می باشد. داده ها با بهره گیری از نرم افزار EXCEL, ARCGIS, SPSS و آزمون های آماری با t-test و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده که به صورت نقشه ارائه شده، بیان گر این است که وضعیت زیست پذیری در کل منطقه ۲ بالاتر از متوسط می باشد. در سطح نواحی، بالاترین امتیاز زیست پذیری متعلق به ناحیه ۳، و در مقابل ناحیه ۱ کمترین امتیاز را کسب کرده است. همچنین نتایج نشانگر این است که ارتباط معنا داری بین پیاده مداری و زیست پذیری در منطقه مورد مطالعه وجود دارد.

Keywords:

livability , Pedestrian Approach , Region ۲ , Urban Sustainable Development