بررسی میزان رسوب زایی با استفاده از واحدهای همگن روی کاربری های اراضی و سازندهای زمین-شناسی (مطالعه ی موردی: حوضه ی آبخیز تنگ بستانک، استان فارس)

شناسایی مناطق مولد رسوب و تعیین سهم آن­ها در تولید رسوب از مهم­ترین مصادیق مدیریت خاک به منظور بهره­برداری مطلوب آن می­باشد. هدف از تحقیق حاضر تعیین واحدهای همگن بر روی کاربری­های اراضی و سازندهای زمین­شناسی جهت اندازه­گیری میزان مشارکت و اهمیت­نسبی آن­ها بر رسوب خروجی بود. بر این اساس از مدل­های Fargas، BLM و اندازه­گیری مستقیم رسوب استفاده شد. سپس با استفاده از نقشه­ی سیمای فرسایش واحدهای همگن روی نقشه­ی کاربری­های اراضی و سازندهای زمین­شناسی استخراج شد و میزان رسوبات تولیدی حاصل از فرسایش سطحی، شیاری و خندقی اندازه­گیری شد. با احتساب مجموع میانگین رسوب اندازه­گیری شده در هر کاربری، سازند و نیز احتساب مساحت هر کدام، میزان مشارکت از کل رسوب تولیدی مشخص شد. نتایج نشان داد کاربری اراضی مرتع با کدهای B S۳۳R۴۲G۲۱، C S۳۴R۴۳G۳۲  و D S۳۴R۴۳G۳۲با مجموع میانگین۷۳/۳۸ تن در هکتار و سازند رازک با کدهایC S۴۳R۴۲G۲۱  وD s۴۴R۴۳G۳۲ با مجموع میانگین ۸۳/۱۷ تن در هکتار بیشترین مقدار تولید رسوب داشتند. بیشترین سهم تولید رسوب مربوط به کاربری اراضی مرتع با مقدار ۹/۶۴% و سازند آسماری با مقدار ۴۳/۵۵% می­باشد. سازند بختیاری و اراضی زراعی کمترین اهمیت ­نسبی را در فرسایش و تولید رسوب دارند.

Keywords:

سهم تولید رسوب , واحد همگن , فارگاس , شدت فرسایش , تنگ بستانک