کارایی روش های کنترل انگل سس(Cuscuta campestris) در گوجه فرنگی (Solanum Lycopersicum)
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 240
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SUST-30-1_018
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401
Abstract:
به منظور بررسی روش های کنترل علف هرز انگلی سس (Cuscuta campestris) در گوجه فرنگی، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۱۱ تیمار و چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز (داخل جعبه یا باکس) در سال ۱۳۹۵ به اجرا گذاشته شد. تیمارهای کنترل سس شامل کاربرد علفکش گلایفوسیت با دز ۱۰۰ گرم ماده موثره در هکتار در (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی، کاربرد علفکش گلایفوسیت با دز ۱۵۰ گرم ماده موثره در هکتار (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی)، کاربرد عصاره آبی مرغ (Cynodon dactylon L.) با نسبت یک به ۱۰ (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی)، کاربرد سرکه خانگی با نسبت یک به ۱۰ (۱% اسید استیک) (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی)، کاربرد هورمون اکسین با دز ۱/۰ درصد (مرحله آلودگی ۴-۳ و ۶-۵ برگی) و تیمار شاهد بدون سس بودند. نتایج نشان داد که بیوماس سس، تعداد و وزن بذر سس در باکس و عملکرد میوه گوجه فرنگی در بوته تحت تاثیر تیمارهای مدیریت سس قرار گرفتند. تیمار کاربرد عصاره مرغ )مرحله آلودگی ۴-۳ برگی( بیشترین بیوماس سس (۳/۲۹ گرم در باکس) و تیمارهای کاربرد گلایفوسیت با دز ۱۵۰ و ۱۰۰ گرم در هکتار کمترین بیوماس سس (به ترتیب ۹/۷ و ۱/۱۰ گرم در باکس) را داشتند. بیشترین تعداد بذر سس در تیمارهای کاربرد سرکه، عصاره مرغ و اکسین مشاهده شد و تیمارهای کاربرد گلایفوسیت تعداد بذر سس در باکس کمتری داشتند. بیشترین عملکرد میوه گوجه فرنگی (۸/۱۱۰ گرم در بوته) در تیمار کاربرد اکسین (مرحله آلودگی۶-۵ برگی) حاصل شد که با تیمار کاربرد سرکه و گلایفوسیت با دز ۱۰۰ گرم ماده موثره در هکتار در همین مرحله تفاوت معنی داری نداشت. به طور کلی می توان کاربرد اکسین و سرکه را به عنوان جایگزین گلایفوسیت در مدیریت سس در تولید ارگانیک گوجه فرنگی به کشاورزان توصیه نمود.
Authors
شادی ولیزاده
رشته شناسایی و مبارزه با علف های هرز ، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :