سرگیجه در سالمندان

مقدمه: سرگیجه، عدم تعادل و زمین خوردن ناشی از آن در سالمندان، یکی از اصلی ترین چالش های پیش روی بیمار و متخصصین بوده و موارد متعددی، شناسایی و درمان سرگیجه در سالمندان را در مقایسه با سایر گروه های بزرگسالان با دشواری رو به رو می سازد. بی توجهی به علل سرگیجه های سالمندی نه تنها تهدیدی بر زندگی و سلامت بیمار و عامل آسیبهای جسمی-روحی متعدد است، بلکه میتواند منجر به انزوای فرد از محیط های اجتماعی شود. در این مطالعه مروری قصد داریم به بررسی نکات کلیدی در سرگیجه سالمندان بپردازیم. مواد و روشها: در این پژوهش مروری، پایگاه های استنادی Pubmed, Google Scholar, Cochrane,  و Science Direct با کلید واژه های Geriatrics, Elderly, Older people, Imbalance, Disequilibrium, Vertigo در فاصله سالهای ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۳ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها:  در برسی ها تعداد ۲۱۸ مقاله پژوهشی و سی مقاله مروری به دست آمد. پس از بررسی عنوان، مقدمه و بحث در این مقالات،  تعداد ۴۵ مقاله با محتوای مورد نظر به طور کامل بررسی شد. نتیجه گیری: رشد اخیر جمعیت سالمند همراه با افزایش ناتوانی های جسمی ، شیوع سرگیجه و اختلالات تعادلی در این گروه سنی را افزایش داده است. گیجی به اولین عامل مراجعه سالمندان ۷۵ ساله به مراکز درمانی تشخیص داده شده و ۸۰% از سالمندان بالای ۷۵ سال، از سرگیجه و عدم تعادل شکایت دارند. بسیاری از اختلالات مرکزی و عروقی شایع در سالمندان تظاهراتی مشابه با سرگیجه های خوشخیم محیطی دارند که میتواند روند تشخیص را با دشواری روبرو سازد. بعلاوه درمانهای توانبخشی در این گروه سنی به دلیل همراه بودن آسیب های عصب شناختی و ضعف عضلانی با تاخیر همراه است. تظاهرات بالینی و ویژگی های نیستاگموس های تولیدی در بیمار سالمند از کلیدی ترین یافته ها جهت افتراق سرگیجه های محیطی و مرکزی هستند. کلیدواژه: سالمندان، سرگیجه، افتادن، هیستوپاتولوژی، محیطی، مرکزی