قلمرو حسن نیت در تفسیر قراردادهای بین المللی

تفسیر در لغت به معنی آشکارساختن و در اصطلاح حقوقی عبارت است از : تشخیص ماهیت و مفاد وطرفهای قرارداد براساس اراده مشترک انشاء کنندگان آن و مقررات قانونی .می دانیم که محور اصلی تفسیرقراردادهای بین المللی قصد مشترک طرفین است و عوامل گوناگونی در تعیین قصد مشترک طرفین وتفسیر قرارداد های بین المللی موثر هستند. لذا دراین مبحث قانون حاکم براساس اصل حاکمیت اراده وتفسیر قرارداهای بین المللی براساس قواعد حقوقی و عرفی و حسن نیت را مورد بحث و بررسی قرار خواهیمداد. از لحاظ ساختاری حسن نیت در قرارادهای بین المللی دارای سه بعد است :بعد ماهوی که مربوط بهتوجیه تعهدات و تکالیف طرفین است ؛بعدشکلی که مربوط به ساختار آن به عنوان یک استاندارد مبهم و درنهایت بعد صلاحیت نهادی که بحث آزادی و محدودیت قضایی در صدور حکم و تفسیر قراردادها بر اساساستانداردهای باز و منعطف همچون حسن نیت را مطرح می کند . ابعاد سه گانه مزبور همراه با جلوه هایمختلف آن ازیک سو، و ابهام وانعطاف بیش از حد مفهوم حسن نیت ازسوی دیگر باعث شده که در خصوصپذیرش یا عدم پذیرش حسن نیت به عنوان یک اصل حقوقی در نظامها ، قراردادها و اسناد بین المللی اتفاق نظری نباشد؛ اگر چه روند حرکت نظامها، قراردادها و اسناد به سمت پذیرش بیش از پیش حسن نیت درتفسیر قراردادهای بین المللی است.

Keywords:

حسن نیست , عرف , قرارداد , بین المللی , حقوق