نقش مدیریت بحران شهری در کاهش اثرات مخاطرات طبیعی

گسترش شهر و شهر نشینی و افزایش تدریجی تعداد شهرهای بزرگ در جهان به خصوص در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران از یک طرف و رشد شهرها تمرکز و تجمع جمعیت و افزایش بارگذاریهای محیطی و اقتصادی بر بستر آنها از طرف دیگر ضمن توجه بیشتر به شهرها منجر به پذیرش نقشها و عملکردهای متعدد شده است یکی از موضوعات مهمی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن روبرو هستند موضوع حوادث طبیعی است بلایای طبیعی همواره به عنوان پدیده ای طبیعی در طول حیات کره زمین وجود داشته و خواهند داشت وقوع بلایای طبیعی نظیر زلزله، سیل، طوفان و... در اغلب موارد تاثیرات مخربی بر سکونتگاه های انسانی باقی گذارده و تلفات سنگینی بر ساکنان آن وارد کردهاند ساختمانها و زیر ساخت های این گونه مناطق را نابود ساخته و عوارض اقتصادی و اجتماعی پر دامنه ای بر جوامع بشری و کشورهای جهان تحمیل کرده است. از همین مقاله حاضر با هدف چگونگی مدیریت در چگونگی کاهش آسیب پذیری شهری در برابر حوادث طبیعی صورت گرفته است. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی- تحلیلی می.باشد. یافته ها نشان میدهد با وجود آنکه یکی از مهم ترین عوامل موثر در افزایش و یا کاهش میزان خسارات و تعداد تلفات انسانی در هنگام بروز بلایای طبیعی وجود یا عدم وجود سیستم مدیریت بحران کارا بوده است اما متاسفانه در کشور ایران استفاده از طرحهای ثانویه از جمله بالا بردن استانداردهای ساخت و ساز و تدوین آیین نامه های مربوطه مقاوم سازی ساختمانها و تاسیسات موجود شهری در برابر زلزله صورت نگرفته است. توجه به ایمنی و مقاومت ساختمان و رعایت اصول مهندسی ساخت و ساز جهت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر بحرانهای ( طبیعی و غیر طبیعی ( به تنهایی کافی نیست بلکه لازم است مدیریت بحران بعنوان یکی از حیاتی ترین سطوح مدیریت وارد امورشهری گردد.