گوگردزدایی زیستی از دی بنزوتیوفن توسط میکروارگانیسم رودوکوکوس اریتروپولیس در زمان حضور و عدم حضور مونت موریلونیت/ کربن نیترید گرافیتی

از احتراق سوخت های فسیلی که از مهم ترین منابع تامین انرژی بشری هستند، ترکیبات سمی دی اکسید گوگرد آزاد می شوند که منجر به آلودگی محیط زیست، باران های اسیدی، و همین طور اختلالات تنفسی می گردند. یکی از مهم ترین مسائل صنعت نفت در رابطه با آلودگی محیط زیست، یافتن روش های بهینه در حذف ترکیبات گوگردی از سوخت های فسیلی می باشد. در این پژوهش عملکرد نانوساختار هیبریدی جدیدی به نام مونت موریلونیت/ کربن نیترید گرافیتی در بهبود فعالیت میکروارگانیسم رودوکوکوس اریتروپولیس IGTS۸ طی گوگردزدایی دی بنزوتیوفن مورد بررسی قرار گرفته است. مشخصه یابی نانوذرات از طریق آنالیزهای FTIR، TEM و SEM انجام پذیرفت. پارامتر های عملیاتی موثر بر این فرآیند تعیین، و شرایط بهینه برای میکروارگانیسم از طریق نرم افزار دیزاین اکسپرت طراحی و سپس آزمایش ها در فلاسک انجام پذیرفت. نتایج نشان دهنده این بود که فعالیت گوگردزدایی در حضور نانوساختار افزایشی حدود ۵۲ درصد داشته و در مقایسه با عدم حضور نانوساختار از عملکرد بالاتری برخوردار بود. همچنین در حضور نانوساختار، فاکتورهای اثرگذار اصلی غلظت های نانوساختار، منبع گوگردی و مایه تلقیح می باشند در حالی که در عدم حضور نانوساختار، فاکتور اثرگذار اصلی فقط غلظت منبع گوگردی است و غلظت مایه تلقیح اثرگذار نمی باشد. از طریق آنالیز واریانس مدل های پیشنهادی جهت به دست آوردن غلظت ۲- هیدروکسی بی فنیل تولید شده توسط میکروارگانیسم(به منظور تعیین میزان فعالیت گوگردزدایی) در حضور و عدم حضور نانوساختار ارائه شدند. مدل های ارائه شده از مقبولیت بالایی برخوردار بوده و با داده های آزمایشگاهی تطابق داشتند.

Keywords:

گوگردزدایی زیستی , دی بنزوتیوفن , مونت موریلونیت , کربن نیترید گرافیتی