بررسی شاخص های انعطاف پذیری درمعماری سنتی ایران (نمونه موردی : عناصر معماری خانه های تاریخی شهر مشهد)
Publish place: 8th International Conference on Modern Studies in Civil Engineering, Architecture, Urban Planning and Environment in the 21st Century
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 414
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CMUECONF08_011
تاریخ نمایه سازی: 13 بهمن 1401
Abstract:
در عصر تحولات عظیم بسر می بریم و از آنجاییکه این تحولات درزمان کوتاهی اتفاق می افتد و تاثیر بسزایی درتمامی ابعادجامعه دارد لزوم پیش بینی این تغییرات و برنامه ریزی زندگی انسان ضروری است این نوع نگرش درمعماری نیز الزامیاست از این رو طراحان معاصر با در نظر گرفتن ترجیحات استفاده کننده و نیازهای غیرقابل پیش بینی استفاده کننده اقدام بهطراحی می نمایند بحث از طراحی معماری آینده بکار می رود تامعماری بتواند در طول زمان همچنان پاسخگوی نیازها وخواسته های استفاده کننده از فضا باشد اما با وجود مطرح شدن بیش از یک قرن از طراحی انعطاف پذیر همچنان شاهدفضاهای صلب و خسته کننده هستیم و طراحان نتوانسته اند از مفهوم انعطاف پذیر در راستای خواسته های نیاز استفاده کنندهآنچنان که باید و با استفاده از سیستم مناسب به اجرا درآورند آوردند.
Keywords:
Authors
سمیه شخصی خدابخش
دانش اموخته کارشناسی ارشد معماری ازموسسه آموزش عالی اقبال لاهوری و شاغل درشهرداری مشهد