شناسایی مسیرهایی با پتانسیل بالای حرکت دوچرخه با توجه به تقاضای سفر پیش بینی شده در شهر مشهد

مدلهای تخصیص ترافیک چهارمین و آخرین گام از مدلهای سیستم برنامه ریزی حمل و نقل درون شهری یا UTPS می باشند که با مشخص بودن تقاضای سفر بین ناحیه های ترافیکی، چگونگی توزیع این تقاضا را در کمانهای شبکه حمل و نقل نشان می دهند. در این مدلهای اثر وجود جریان ترافیک بر زمان سفر توسط توابع زمان سفر کمانها بیان می شود. در مقاله مذکور به بررسی نتایج مدلهای تقاضای سفر حاصله از مطالعات جامع حمل و نقل شهر مشهد پرداخته شده است. سپس با توجه به تفاوتهای موجود بین سهم سفرهای پیش بینی شده دوچرخه و اطلاعات برداشتی در سال 1383 و نیز فرض تامین شبکه یکپارچه و ایمن در سطح شهر، سعی گردیده ماتریس مناسب تقاضای سفر بین نواحی مختلف که با مد دوچرخه صورت می گیرد برآورد شود. در ادامه با بکارگیری مدل تخصیص ترافیک دوچرخه با استفاده از روش تعیین کوتاهترین مسیر، معابری که به لحاظ شاخص دسترسی از مطلوبیت مناسبی برخوردار می باشند. شناسایی شده و به عنوان معابر اولویت دار به منظور ایجاد شبکه دوچرخه در نظر گرفته می شوند.

Keywords:

دوچرخه , تخصیص سفر , تقاضا