اثرات افزایش دی اکسید کربن ،گرمایش زمین وتغییرات اقلیمی بر بوم ساز گان جنگلی جهان

اکوسیستم های جنگلی حدود یک سوم مساحت خشکی را اشغال کردهاند، که ۱۵ درصد آن را جنگل های گرمسیری ، ۱۱ درصد جنگل های بورآل و ۵ درصد را جنگل های معتدله اشغال کردهاند. ۸۱ درصد از ذخیره کربن گیاهی جهان در اکوسیستم های خشکی انبار شده است . بالاترین ذخیره کربن آلی خاک ۳۷۸ تن در هکتار، تا عمق ۱ متری در جنگل های بورآل و بعد از آن جنگل های گرمسیری با ۱۳۶ تن در هکتار کربن و جنگل های معتدله با ۱۰۶ تن در هکتار کربن قرار دارند. یکی از مهم ترین مخاطرات توسعه پایدار در اکوسیستم های جنگلی به ویژه در شرایط اقلیمی کشورمان،گرمایش جهانی و تغییر اقلیم ناشی از انتشار تصاعدی گازهای گلخانه ای است که معلول فعالیت های صنعتی ، نابودی جنگل ها و مراتع ، تخریب منابع اراضی و خاک می باشد. پایداری بو م ساز گان طبیعی وابستگی زیادی به عوامل آب و هوایی و اقلیم دارند.و از این رو تنوع اقلیمی و تغییرات آن چه در کوتاه مدت (در طول دوره رشد) و چه در درازمدت، نقش تعیین کننده ای در میزان تولید و پایداری این اکوسیستم ها دارند. باروند افزایش دما زمین تبعات تغییر اقلیم ، به زودی کلیه فعالیت ها و زیرساخت های اقتصادی ، اجتماعی کشورهای جهان و به ویژه آنهایی را که در نواحی خشک و نیمه خشک جهان قرار دارند، تحت تاثیر قرار خواهدداد. گرمایش زمین سبب بروز خشکسالی و تاثیر آن در زیست بومهای طبیعی خواهد شد که در این شرایط با افزایش دما، تبخیر نیز افزایش خواهد یافت و حتی اگربارش هم بیشتر شود، زمین خشک تر خواهد شد. لذا حجم آبهای سطحی و زیر زمینی که مورد نیاز اکوسیستم های جنگلی است را تامین می کنند، تقلیل می یابد. سرعت فعالیتهای فیزیولوژیک درختان از دیگر اثرات مهم افزایش دما بوده و در نتیجه با عث نوسانات در پدیده های گل دهی ، بذر دهی و تکامل آن و نهایتاکاهش عملکرد محصول می شود.

Keywords:

اکوسیستم , تغییر اقلیم , گاز گلخانه ای , گرمایش زمین