مقایسه تنوع گونه‌های گیاهی و ویژگی های پوشش سطحی خاک رد قرق و خارج قرق مناطق نیمه خشک(مطالعه موردی: بوئین زهرا، استان قزوین)

بهره‌برداری بی‌رویه از گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک عامل اصلی تخریب محیط زیست و کاهش تنوع زیستی می‌باشد. حفاظت از مناطق در برخی از موارد نشان داده است که می توان تنوع گونه ای را در شرایط خشک و نیمه خشک ارتقا داد. به منظور روشن ساختن نقش مثبت حفاظت و قرق دو منطقه مجاور به هم در دشت قزوین انتخاب شد. یکی برای مدت 40 سال با کاشت درخت تاغ تحت قرق بوده و مناطق مجاور آن فاقد حفاظت بوده است. نمونه برداری از تیپ های گیاهی منطقه حفاظت شده و مناطق مجاور آن به روش تصادفی سیستماتیک انجام شد. مجموعا زیر اشکوب منطقه جنگلی حفاظت شده شامل 61 گونه متعلق به 23 خانواده گیاهی می باشد در حالیکه اراضی مجاور (مناطق شاهد) شامل 24 گونه گیاهی متعلق به 9 خانواده می باشد. همچنین پوشش لاشبرگ و پوشش زنده گیاهی در زیر آشکوب جنگلی به طور معنی داری از اراضی شاهد بالاتر است. کاشت گونه تاغ و برخی گونه‌های خشکی پسند باعث گردیده است که تنوع گونه ای و پارامترهای پوشش سطحی خاک به طور قابل ملاحظه ای تحت شرایط قرق ارتقا یابد.

Keywords:

اکوسیستم خشک و نیمه حشک , منطقه قرق , تنوع گونه ای , توالی پیش رونده