تاثیر متغیرهای الگوی چند بعدی معنوی با میانجی ‎گری باورهای ناکارآمد بر اختلال وسواس

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر متغیرهای درمان چند‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ بعدی معنوی بر شدت وسواس و علائم اختلال وسواس−بی اختیاری با میانجی‎ گری باورهای ناکارآمد شناختی با استفاده از تحلیل مسیر انجام شده است. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع مدل‎ یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه بیماران وسواس−بی اختیاری مراجعه‎ کننده به مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۴۰۰ با شکایت اصلی اختلال وسواس−بی اختیاری بودند. تعداد ۲۴۰ نفر با استفاده از روش نمونه ‎گیری هدفمند به ‎عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. اعضای نمونه با پاسخ‎ دادن به پرسشنامه وسواس «ییل−براون» و نمره شدت وسواس بالاتر از ۹ براساس خط برش هنجار شده انتخاب شدند و به پرسشنامه تحول روانی−معنوی، پرسشنامه پایبندی‎ مذهبی و پرسشنامه خودپنداره−خداپنداره جان ‎بزرگی و پرسشنامه احساس گناه گوگلر و جونز و پرسشنامه باورهای ناکارآمد شناختی پاسخ دادند. داده ‎های به‎ دست‎ آمده با استفاده از روش تحلیل مسیر و با نرم ‎افزار لیزرل و spss تحلیل شدند. نتایج نشان‎ داد که سطح تحول روانی−معنوی، پایبندی مذهبی و خداپنداشت رابطه منفی و معنادار و متغیر خداپنداره رابطه مثبت و معنادار با علائم وسواس فکری و عملی دارند. پایبندی مذهبی به صورت منفی و معنادار و احساس گناه به صورت مثبت و معنادار با‎ میانجی‎ گری باورهای ناکارآمد شناختی با علائم وسواس فکری رابطه دارند؛ همچنین مدل ارائه‎ شده از برازش مطلوبی برخوردار است. در نتیجه با افزایش سطح تحول روانی−معنوی، پایبندی ‎مذهبی و نمره خداپنداشت و نیز کاهش نمره خداپنداره، احساس گناه و باورهای ناکارآمد شناختی، علائم وسواس فکری و عملی کاهش می‎ یابد.

Keywords:

احساس گناه مرضی , علائم اختلال وسواس−بی اختیاری , باورهای ناکارآمد شناختی , پایبندی مذهبی , خداپنداره , خداپنداشت , سطح تحول روانی−معنوی , شدت وسواس