مقایسه ویژگی های اکوتوریسمی پارک ملی کویر وپارک ملی سرنگتی تانزانیا

اکوتوریسم شکل تکامل یافته طبیعت گردی است که در سالهای اخیر مورد توجه گردشگران قرارگرفته است بطوریکه یونسکو سال 2002 را سال بین المللی اکوتوریسم نامگذاری کرده است.این نوع از گردشگری با تاکید بر حفاظت ومراقبت تنوع زیستی واحترام به طبیعت و ارزش های مردم محلی سبب سودآوری ورفاه گردشگران وجامعه میزبان می شود. ایران به لحاظ دارا بودن نواحی طبیعی وبکر ،پارک های ملی ،پناهگاه های حیات وحش موجود درمناطق بیابانی یکی از شگفت انگیزترین نقاط دنیا می باشد.بیابان باهمه ظاهر خشک وبی آب وعلف ،پتانسیل های تولیدی دیگری درون خود دارد که اگر به درستی شناخته شود،می تواند درجهت مهار بیابان زایی وافزایش رفاه جوامع انسانی ساکن دراین مناطق مفید واقع شود. پارک ملی کویر با مساحتی بالغ بر4200 کیلومترمربع ،داشتن یک محیط طبیعی وبکر دارای20گونه اندمیک گیاهی وزیستگاه جانوران اندمیک همانند زاغ بور و قرارگرفتن درحاشیه کویر ودریاچه نمک ، در نزدیکی پایتخت ایران ، پتانسیل بالایی درزمینه اکوتوریسم دارد که در این زمینه به مقایسه آن با وضعیت پارک ملی سرنگتی تانزانیا پرداختیم . پارک ملی سرنگتی با مساحتی درحدود 14763 کیلومترمربع درشرق کشور تانزانیاودرمرزکشورکنیا قراردارد . آب وهوای گرم وخشک وبارش رگبارهای کوتاه مدت با متوسط بارش سالانه 508 میلیمتر ودارای یکی ازقدیمی ترین اکوسیستم های دنیا با کمترین تغییرات طی چندین میلیون سال می باشد.نتایج این تحقیق نشان داد سالانه بیش از 300هزار گردشگر از پارک سرنگتی بازدید می کنند طبق برآوردی که درسال 1999شده درآمد سالانه پارک 570میلیون دلار بوده است بنابراین با مدیریت مناسب واستفاده از حداقل امکانات موجود می توان گردشگران دوستدار طبیعت داخلی وخارجی را به پارک ملی کویر جلب کرده باافزایش درآمد این منطقه هرچه بهتر وبیشتر در حفظ وحراست آن کوشید.

Keywords:

اکوتوریسم , محیط های طبیعی , پارک ملی کویر , دریاچه نمک , سرنگتی , تانزانیا